Zwaar beschadigd…

Hij was ‘zwaar beschadigd’ stond er in de krant. En dat vond niet alleen de krant, dat vond iederéén.
Ik vraag me af wat ik daaronder moet verstaan. Hij was niet in elkaar geslagen, hoewel bij sommige kamerleden de handen zullen jeuken. Hij was niet met zijn fiets tegen een paaltje gereden of in de Hofvijver gevallen. Zoals ik hem door de jaren heen heb leren kennen hoeft hij ook niet in therapie, hij zal er geen posttraumatisch stress syndroom aan overhouden. Hij gaat gewoon verder, als het maar éven kan.

Eigenlijk bestaat het politiek bedrijf voornamelijk uit beeldspraak. Het is net als met ‘verantwoordelijkheid’ bij bestuurders en bonzen uit het bedrijfsleven: ze krijgen exorbitant betaald omdat ze immers zoveel ‘verantwoordelijkheid’ dragen. Maar als het misgaat is er niemand die ze opsluit. Ze vertrekken en gaan onbekommerd elders aan de slag om dáár weer iets te gronde te richten. Een bedrijf, een zorginstelling, een stad, een provincie.

Zeehondjes doodknuppelen

Ik heb nooit begrepen hoe mensen het mentaal volhouden in de hogere politiek. Eigenlijk kan dat alleen als het je allemaal geen ruk kan schelen waar je mee bezig bent. Net als lieden die massaal zeehondjes doodknuppelen. Dat kun je alleen als je een verontrustend gebrek hebt aan invoelend vermogen.

Ja, een enkeling heeft het wel, die empathie, die idealen, dat rechtvaardigheidsgevoel. Zoals Omtzigt. Maar zo’n witte raaf wordt dan ook direct verstoten uit de groep, komt laag op de kieslijst van het CDA, krijgt messen in zijn rug (Wat zeg ik? Al het Christendemocratisch tafelzilver!), raakt overspannen. Hij wordt niettemin met voorkeurstemmen tóch gekozen. Dan is hij gevaarlijk, moet hij op een zijspoor worden gemanoeuvreerd, worden ‘kaltgestellt’, zoals sommige analisten dat noemen.

Koffertje

Eén enkele foto trok het hele tapijt van politieke spelletjes en intriges onder de premier vandaan. Een verkenner was te gierig geweest om fatsoenlijk een koffertje te kopen van haar toch riante salaris. En zo waren de liberale hof-intriges voor iedereen te lezen.
De premier viel door de mand. Ging keihard op zijn bek. Viel van zijn voetstuk.
Maar al die beeldspraken zijn slechts symbolische beschadigingen. Hij klopt achteraf het virtuele stof van zijn pak en gaat weer doodleuk door: waar was ik gebleven? En anders is er altijd nog Brussel: een functie elders.

Laatste revisie op 3 april 2021.