De doden spreken weer

cassetteband

In een doos vond ik een oud cassettebandje. Ik moest daarna mijn zoon van 6 uitleggen wat een cassettebandje was. En dat een cassettebandje eigenlijk leuker is dan Spotify of een iPod. Maar dat zei hem eveneens niets. Komt nog wel.
Ik wilde het cassettebandje in mijn antieke Sony K808ES cassettedeck stoppen. Maar het deurtje ging niet eens meer open, laat staan dat hij zin had om het bandje af te spelen. Ik schroefde het deksel van het ding en moest constateren dat de aandrijfsnaren als gesmolten dropvetertjes in het mechaniek hingen. Dat werd lastig. Want hoewel de Sony een briljant staaltje techniek vertegenwoordigt, is men zo slim geweest om een van de snaartjes ergens onbereikbaar midden in het mechaniek aan te brengen. Je kunt er niet bij zonder de hele zooi uit elkaar te halen en na reconstructie vijftien schroefjes en radertjes over te houden. Oorspronkelijk, toen dit cassettedeck nog werd verkocht, was het uiteraard de bedoeling dat ik dan terstond een nieuw Sony cassettedeck zou aanschaffen, maar na al die jaren bestaat die mogelijkheid niet meer. En zeker niet in deze kwaliteit. Het had dus nut om hem te laten repareren.

Het mannetje

Ik nam mijn toevlucht tot ‘een mannetje’, een zeer behendig reparateur van dit soort vintage techniek.
Dat kostte mij een rib uit het lijf, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om een mooi cassettedeck bij het elektronisch afval te dumpen. Bovendien: vintage elektronica is weer helemaal in de mode. Cassettebandjes komen terug, net als de vinyl langspeelplaten dat alweer een tijdje zijn. Een tweedehands cassettedeck zoals dat van mij gaat op Ebay weg voor 800 euro!

De doden spreken weer

Hij speelt intussen weer prima. Ik diepte nog meer oude bandjes op, waaronder een bandje dat ik vroeger in mijn antwoordapparaat had. Dat is pas echt een sprong in de tijd, zo’n dertig jaar terug. Van alle mensen die erop stonden is de helft reeds dood. Ze zijn ineens weer werkelijk en dichtbij, slechts van elkaar gescheiden door de piepjes van het antwoordapparaat. Emotioneel, maar ook mooi, die stemmen uit het verleden. Zoals die van mijn moeder. Zij begon steevast met: “Ja! Met je moeder!”
Ze klaagde vaak dat ze het zo moeilijk vond om tegen een apparaat te praten dat nooit antwoord gaf, hoewel het toch een antwoordapparaat heette. Om vervolgens een referaat van minstens tien minuten te houden over wat ze de afgelopen week allemaal had meegemaakt.

Lees ook:
Het luxe leven van de babyboomer

Niet elke vernieuwing is een verbetering

Het brengt ons tot het inzicht dat niet elke vernieuwing een vooruitgang is. Voicemail in plaats van een antwoordapparaat is geen verbetering, want je kunt niets voor langere tijd bewaren. Spotify is geen verbetering ten opzichte van vinyl of cassetteband. Want het is niet tastbaar. We hadden met z’n allen te laat in de gaten dat de aanraakbaarheid nu juist een deel van de fun was. Of, nou ja, eigenlijk is zijn die zogenaamde verbeteringen ons gewoon opgedrongen natuurlijk, de streaming, de mp3 en de voicemail. Het mooie van oude techniek is dat je in elk geval in grote trekken kunt zien en begrijpen hoe het werkt. Bovendien is de kwaliteit van de opnamen na enkele decennia nog prima.
En kent de jeugd van tegenwoordig het verband tussen een potlood en een cassettebandje?

Hebberig

Ik vind het een mooie ontwikkeling, de opleving van vintage apparatuur. Op Facebook vind je vele groepen die zich verlustigen in oude hifi en elektronische muziekinstrumenten. Wie zich gestresst voelt moet daar eens gaan kijken. Je wordt er namelijk rustig van. En gek genoeg ook hebberig.

Laatste revisie op 20 januari 2021.

(224 keer bezocht, 1 bezoeken vandaag)

4 reacties op “De doden spreken weer

  1. Ik heb iets minderverlangen naar die oude geluid- en of beelddragers:
    Mijn hele verzameling oude muziek is gedigitaliseerd,
    Hetzelfde geldt voor foto’s, dia’s en filmpjes.
    Kopieën naar redelijk wat familie.
    Scheelt een hoop kastruimte 🙂

  2. Mooi ja, die oude geluidsdragers, vóór de cassette (was dat niet een Philps uitvinding?) hadden we nog de bandrecorder met grote spoelen. Een neefje van mij speelde daar ”reporter” mee en sleepte het ding onder snelbinders op zijn begagedrager overal mee naartoe. Onlangs liet hij me nog een ”reportage” van een verjaarsvisite horen. Het maakt je stil als je dan opeens je moeder (overleden in 1995) en je tante (al een paar jaar eerder gestorven) glashelder hoort.

    1. Inderdaad uitgevonden door Philips. Ik leende halverwege de jaren 60 van een vriendje de allereerste cassetterecorder. Van Philips uiteraard. Daardoor heb ik nog opnames van mijn beide oma’s, die overleden in de jaren zeventig en tachtig.

      1. Mooi hoor dat luisteren naar je persoonlijke geschiedenis. Ik heb nog een oude portable radio waarin nog een cassettedeck ingebouwd zit. Moet ook nog een oude autoradio hebben waar je cassettes op kon afspelen. Zo goed opgeborgen dat terugvinden nog niet is gelukt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Previous Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this
Total
0
Share