Partijvorming voor dummies

Mocht u de aandrang voelen om een politieke partij op te richten, leer dan van fouten uit heden en verleden. Ik neem een en ander met u door.
Er zijn grofweg twee soorten politieke partijen: zij die zijn gebaseerd op een idee, een ideaal of religie. Dit soort partijen is het meest kansrijk en het meest stabiel. Zij verenigen de mensen die ergens min of meer hetzelfde over denken, ergens in geloven of eenzelfde doel nastreven. Zoals daar zijn het socialisme, de liefde voor de natuur, de dieren, god, of het geld. Dat gaat allemaal niet zonder strubbelingen, maar over het algemeen komt zo’n partij daarna wel weer op koers.

Vergaarbak

Het andere soort politieke partij is gebaseerd op onvrede met actuele omstandigheden of de huidige gang van zaken. Dat concept is van oudsher minder kansrijk. Ten eerste omdat men zich doorgaans groepeert rond een zelfbenoemde leider. Kenmerk van de leider is het grote ego. Op de wat langere termijn is dit een niet te onderschatten fatale factor.
Ten tweede omdat er ontelbaar veel soorten ontevreden mensen zijn, die allemaal onderdak zoeken bij diezelfde partij der misnoegden. Daarmee is het vanaf het begin al een partij waarbinnen de neuzen niet dezelfde kant uit wijzen. Het resultaat is een vergaarbak van verongelijkte types, egotrippers, onnozele halzen, fascisten, neonazi’s, querulanten en ruziemakers. De alerte lezer herkent in dit profiel de LPF, de PVV en FvD.

Antisemitisch

Menig miskende aandachtshoer (m/v) ziet in dit partijmilieu carrièrekansen. Ik hoef geen voorbeelden te geven, u hoeft alleen te kijken welke types er momenteel vechtend over het asfalt rollen bij de crisis in Forum voor Democratie. Wacht, ééntje wil ik er toch uitpikken: Annabel Nanninga. Dat is de ontspoorde geest die haar vrijheid van meningsuiting gebruikte om op Twitter allerlei stuitende grappen te maken over joden, gaskamers en holocaust. Nu verlaat zij verontwaardigd de partij wegens het daar aanwezige antisemitische gedachtegoed. Therapie is hier dringend geboden.

Hooivorken

In vroeger eeuwen marcheerde het ontevreden gepeupel met hooivorken en knuppels gewapend naar het huis van een magistraat, sleurden hem naar buiten en lynchten hem. Waarop zij werden ingerekend, gemarteld en opgehangen.
Soms klinkt er nog een flauwe echo van deze historische traditie door in het heden. Dan trekken boeren met hun tractoren op naar Den Haag of gaan ze op huisbezoek bij Rob Jetten (D66), in de veilige wetenschap dat dit niet dezelfde repercussies heeft als vroeger.
Maar goed, over het algemeen ziet een moderne Mussert weer eens zijn kans schoon en mobiliseert hij de verongelijkten achter zich in een nieuwe partij. Van daaruit terroriseert hij het land en het nieuws met (virus)waanideeën, gele hesjes, neofascisme, antisemitisme en complotgedachten.
Soms verlang je bij dit soort dingen terug naar vroeger.

Laatste revisie op 28 november 2020.