-
Gebedsoproep van nul decibel
Vrijdag was het moment suprême, het hoogtepunt uit de carrière van imam Yassin Elforkani van de Blauwe Moskee in Amsterdam Nieuw-West. De ‘azan’ zou buiten door de luidsprekers schallen, de oproep tot het vrijdaggebed. Een unicum in Amsterdam! De hoofdstad moest maar eens wennen aan de islam, vond hij. De versterkte oproep leverde daarmee een bijdrage aan de integratie van die enkele ongelovige hond die er wellicht nog in Nieuw-West rond schooide. Pers en publiek waren van heinde en verre toegestroomd om deze historische gebeurtenis mee te maken. Sabotage! Alleen: buiten bleef het stil. Het werd de ultieme deceptie voor imam Elforkani. Beteuterd moest hij vaststellen dat alleen binnen de…
-
Zwaar geschut in Nieuw-West
De Johan Huizingalaan in Amsterdam Nieuw-West is negatief in het nieuws. Onverlaten plaatsten explosieven bij enkele winkels en bedrijven of schoten er hun Kalasjnikov op leeg. De nieuwe burgemeester kwam achteraf kijken om de verontruste buurtbewoners een hart onder de riem te steken. Er is nu cameratoezicht en een mobiele politiepost. De Johan Huizingalaan is een kilometerslange laan. Best mooi en ruim. Dagelijks wordt de verkeersstroom er bezadigd afgewikkeld.Ik ken Johan H. al sinds mijn jeugd. Decennia lang woonde ik er vlakbij. Maar nu is er dus gedonder. Meerdere keren vonden er aanslagen plaats op dezelfde plek. Een stukje van vijftig meter met kleine bedrijven en winkels. Samen te vatten…
-
De verkeerde kant van Nieuw-West
Vorige week was ik op een avond weer eens in het lieflijke Amsterdam Nieuw-West. Ik had iemand met de auto weggebracht en op de terugweg reed ik vanaf Hoekenes voorzichtig de Pieter Calandlaan op. Ik keek goed of er geen fietsers of auto’s aankwamen en net toen ik dacht dat de kust vrij was, verscheen er vanaf rechts een capuchon met bontkraag en scooter dwars voor mijn koplampen. Hij reed tegen de rijrichting in, op het verkeerde fietspad. Hier had ik niet op gerekend. Dat was natuurlijk dom van mij, ik had moeten weten dat bontkraagscooterrijders ontheffing hebben voor alle regels. En zéker in Nieuw-West. Onnozele! Niettemin deed ik mijn…
-
2008: Hummer kopen
Op een bedrijventerrein in Amsterdam-West staat De Bunker, de extra beveiligde rechtbank. Daar berecht men onze zwaarste criminelen, zoals de Maffia in het algemeen en Willem Holleeder in het bijzonder.Precies tegenover De Bunker verkoopt een autodealer wanstaltig grote Amerikaanse auto’s. Zoals de Hummer in het algemeen en de verlengde Hummer in het bijzonder. Dat kan geen toeval zijn, denk ik dan.De Bunker en de dealer hebben waarschijnlijk dezelfde klantenkring. Dat kan wederom geen toeval zijn!Op dat bedrijventerrein zit ook mijn tandarts. Tegenover de Kwikfit. Dat kan óók geen toeval zijn, denk ik dan. Zo te voelen lenen ze af en toe gereedschap bij elkaar. Yab Yum Laatst was ik wat vroeg voor de tandarts…
Misschien ook leuk:
Gehoorapparaat als trendy accessoire
Watervilla’s in de blubber
Een hopeloze zaak
-
2006: Ongebluste kalk
Wij jongens waren ontdekkingsreizigers in de zandwoestijn die ze tuinstad noemden. Elke schooldag in 1959 schuimden we langs de Jan Tooropstraat, op weg naar de christelijke lagere school aan de Karel Klinkenbergstraat. Om ons daar met zekere regelmaat te laten trakteren op een oorvijg van juffrouw Van V., bijgenaamd de venijnige. In die tijd lieten de tien geboden blijkbaar nog alle ruimte voor de pedagogische tik. Het houten noodgebouw van de Prinses Julianaschool in Overtoomse Veld stond als een afgelegen missiepost in de wildernis. De tocht erheen duurde minstens een halfuur. Want onderweg hadden wij werk te doen, zoals het beklimmen van stapels bouwrijpe bakstenen, kozijnen, rioolbuizen, het klauteren in…
-
2004: Een enorme brand
Als kind groeide ik op in nieuwgebouwde buitenwijken. De meeste voorzieningen waren er nog niet of slechts voor nood. Het zand stoof zonder ophouden over de rechte stroken bonkige kasseien die later straten moesten worden. Deze kasseien noemde men kinderkopjes. Waarom weet ik niet. Wij als kleine schoffies groeven ze uit en probeerden ze naar elkanders kinderkop te gooien als we ruzie hadden. Vandaar misschien. Ze waren echter dermate zwaar dat ze meer als afschrikkingswapen konden dienen dan als effectief projectiel. We woonden in een opgespoten woestijn. Tussen het nieuwe beton stonden houten barakken met de gemeentediensten, de winkels en de scholen. Bij ons aan de overkant bevond zich een…
Misschien ook leuk:
Een schipbreuk in Växjö
Klaarkomen op een vallend brugdeel
Boekverbranden voor dummies
Previous
Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this