De borsten van Linda
Hoe verleg je als tijdschrift de aandacht van de stikstofcrisis, de boeren en de asielzoekers naar je nieuwste uitgave? Door het over borsten te gaan hebben. Je zet op de cover een flink aantal mooie, jonge en natuurlijk bekende Nederlandse dames (over ‘objectivering’ van de vrouw gesproken) en creëert er nog een schandaaltje bij. Volgens magazine Linda dient het een maatschappelijk doel: er heerst een taboe op borsten en dat moet weg.
Van een taboe op borsten heb ik nooit iets gemerkt. En zeker niet bij mezelf. Hooguit op preutse sociale media van Amerikaanse oorsprong. En op de cover van deze Linda, want de dames houden zelfcensurerend hun armen voor hun borsten. Weinig taboedoorbrekend, als ik zo vrij mag zijn. Meteen kwam er ook de kritiek dat de coverfoto weinig ‘inclusief’ was. Bijvoorbeeld geen modellen met een maatje extra of zelfs een chromosoompje 21 meer.
Dom, want in dit ‘woke’ tijdsgewricht moet je daar natuurlijk nadrukkelijk rekening mee houden.
Linda behandelt binnenin verder alles wat er over de borsten te behandelen valt: de grootte, de vorm, de borstkanker en de sociale problemen (borstverkleining ter preventie van na-fluiten).
De partner en de tetten
De partner van de hoofdredacteur werd gevraagd om nog een schandaaltje te creëren door de ‘tetten’ zoals hij dat noemde, alvast op WhatsApp te zetten. Zoiets gaat nooit per ongeluk, al worden er excuses aangeboden. Het is doortrapte marketing. Een paar jaar geleden deden de knapen van SuitSupply iets dergelijks, niet toevallig waren daar ook borsten bij betrokken.
Uitgemolken
Maar niettemin hield de hoofdredacteur vol dat ze ‘trots’ was op het resultaat van de nieuwste Linda. Ook een handige move, want iemand die trots is op haar werk spreek je uit consideratie niet snel tegen. Je wilt haar niet kwetsen.
Toch wil ik haar even meegeven dat een blad vol verhalen over borsten door de decennia heen volgens mij een volslagen uitgemolken onderwerp is. Dat het makkelijk scoren is. Altijd nuttig, maar weinig origineel en zeker niet iets om trots op te zijn.
Laat ik niet te streng zijn, want volgens de ‘woke’-wetten heb ik als oudere man geen enkel recht van spreken, net als heteroseksuele acteurs tegenwoordig geen homo’s mogen spelen.
Het zou overigens nog best kunnen dat deze Linda door veel mannen wordt aangeschaft. Ikzelf heb liever de Boerinnenkalender.
Laatste revisie op 20 augustus 2022.
Arnoud Hugo
Schrijft op Arnoud Hugo en Amsterdam Centraal. Vader ZKKH. Wanneer tijd over: schrijven, muziek, voorlezen, redactie Amsterdam Centraal.
2 Reacties
John Zwart
ach Hugh Hefner is er in de jaren zestig groot mee geworden en ging in deze eeuw als tachtigjarige nog met schaars tot nauwelijks geklede twintigjarige meisjes op de foto – het is dus een oud maar bewezen succesvol concept – zo zullen ze bij die Linda redactie hebben gedacht.
Er is mij een andere contradictie opgevallen: hemdjes, laag maar in een decollete-zone afgewerkt met fraaie kantversiering. koket wit of zwoel zwart. Mode! Om dat tot haar recht te laten komen dienen alle blouseknopen open te zijn. Maar owee de man die zijn blikken laat dalen: ”Hee man kijk me aan als je met mij praat”
De rokjes zijn ook al microformaat geworden. Ik weet soms niet meer waar ik mijn ogen moet laten..
Bart
Tja, de betutteling over ‘tetten’ neemt nare vormen aan, ik moest direct even denken aan de poster van de PSP destijds, waar een blote vrouw naast een koe stond: ‘PSP, ontwapenend’ stond eronder. Het gezeur over borsten is inmiddels net zo frustrerend als het gelul over de lengte van de penis (hoe belangrijk!?). Er zijn ernstiger zaken zowel op het gebied van erotiek als op maatschappelijk gebied. Als je in Oekraïne woont heb je op dit moment waarschijnlijk geen behoefte aan dit soort discussies, als je arm bent in Nederland interesseert dit soort kletspraat mij geen reet. Hoe overleven arme mensen de gascrisis? Niet door je tieten (niet) te laten zien, of je lul openbaar te maken….