Door het ijs gezakt

Door het ijs gezakt – De media staan vol met tips waar je op moet letten als je je op natuurijs begeeft. Tja, want veel mensen van de jongere generaties hebben dat nog nooit gewaagd. Waarschijnlijk kunnen ze nog niet eens schaatsen. Alleen in Friesland hoort het bij de opvoeding.

Schaats niet onder bomen. Vooral treurwilgen willen nog wel eens over het water hangen. Daar is het ijs meestal zwak. Met nauwelijks verholen trots kan ik u melden dat ik namelijk eens iemand uit het water heb gevist die onder een boom door het ijs was gezakt. Ik weet dus waarover ik praat.

Nog nooit natuurijs gezien

Ik werkte op een school die aan het water gelegen was. Er was langs de vaart een stenen walkant. Er stond ook een boom langs het water, een treurwilg. Alle kinderen gingen in de pauze lekker schaatsen of daartoe een poging doen. Veel kinderen hadden nog nooit natuurijs gezien, laat staan dat ze konden schaatsen. We hadden weer zo’n periode achter de rug van kwakkelwinters zonder ijs.

Fluitend het wak in

Op de kant naast de boom zat ook een jongeman uit de buurt stoer zijn hockeyschaatsen onder te binden. Wij hadden de plek met dun ijs onder de boom afgebakend met lange houten stelten uit het gymlokaal. De jongen schaatste vlot weg, tussen de stelten door, fluitend het windwak in. Ik wilde nog roepen ‘niet daarheen’, maar het was al te laat. Op zo’n moment komen de woorden nooit snel genoeg naar buiten.
Ik hoor hem nog ‘help, help,’ roepen. Een geluk dat wij met de kinderen nog niet naar binnen waren. Ik kon redelijk goed schaatsen en ik schaatste meteen naar de rand van het wak, greep een stelt en stak hem die toe. De gymleraar maande mij om op mijn buik te gaan liggen en daar had hij wel gelijk in. Dan loop je minder risico er ook door te zakken.
We trokken de jongen eruit, zetten hem onder de warme douche, in weerwil van het schoolhoofd, dat al die natte troep in school niet zag zitten en we kregen van zijn moeder een taart. Daar heeft het schoolhoofd wél van meegegeten.

Helm opzetten

Het schaatsen is dus niet zonder risico. Zelfs op kunstijs loop je gevaar. Toen ik eens op de Jaap Edenbaan (Amsterdam) schaatste, haakte mijn schaats in een scheur en ik klapte zo snel en hard op mijn borstkas, dat ik niet eens tijd had om mijn handen uit te strekken. In één klap alle lucht eruit. Gelukkig niet op mijn hoofd. Tegenwoordig raadt men aan om een helm op te zetten en dat is niet onverstandig. Ook wordt geadviseerd op natuurijs ijspriemen mee te nemen. Daarmee kun je jezelf uit het wak trekken. Dat zie ik mij als oudere, iets te zware jongere niet meer doen, dus ik waag me er maar niet meer aan. Dan vinden ze me anders een paar dagen later met de ijspriemen weliswaar ferm in het ijs gestoken, maar inmiddels vastgevroren in het wak. Goed geconserveerd, dat wel, maar ik wil anderen niet aandoen dat ze me los moeten bikken.

Door het ijs gezakt

Eén keer ben ik door het ijs gezakt. In een slootje achter mijn tuin. Ik wilde een foto maken van de sneeuwwallen op de kant en op het weiland en ging op het ijs staan. Maar door de sneeuw was het ijs niet zo sterk blijkbaar. Rechtstandig zakte ik met een luide krak naar beneden en belandde tot mijn heupen in de modder. Er was verder niemand, dus ik moest op eigen kracht op de kant klimmen. Dat viel nog niet mee. Gelukkig was de warme douche niet ver weg. Ja, dat waren nog eens winters!

O…
Het dooit alweer…
Dat is nou de ellende met dit zompige land, de winter zet nu nooit eens lekker door. Zoals in Zweden. Als je over een Elfstedentocht begint sluiten ze je tegenwoordig bijkans op in een inrichting. Met schaatsen en al…
Nooit eens lekker het hele land onder een meter sneeuw, temperaturen van -20. Dat je van een tochtje naar de Spar thuiskomt met ijspegels aan je wenkbrauwen en je oorlellen. Een totale chaos. Weercode paars…

Nostalgie dan maar:

Laatste revisie op 11 januari 2024.