Ik heb mij de afgelopen dagen weer vreselijk moeten ergeren aan een deel van het Nederlandse volk. Het zal misschien niet lang meer duren voordat de neveneffecten van de coronacrisis bijna onverdraaglijker worden dan corona zelf. Maar dat oordeel laat ik over aan de mensen die het al gehad hebben. Anders krijg ik daar weer gedoe over.
De basisscholen mogen weer open. Wel met de restrictie dat klassen waarin corona opduikt vijf dagen in quarantaine moeten. De kinderen moeten worden getest. Wie niet getest is, moet vijf dagen extra in quarantaine.
De premier had zijn zin nog niet afgemaakt of een tijdens het thuisonderwijs gecrashte schoolpleinhangmoeder startte een petitie. De kinderen mochten niet op school worden getest! Grondwet! Inbreuk op de lichamelijke integriteit! Dat het vrijwillig was, werd in de opwinding vergeten. Tienduizenden keren getekend.
Vroeger!
Ik zie mij nu genoodzaakt mijn toevlucht te nemen tot ouwelullenpraat: vroeger! Vroeger bestond er ook al een grondwet, maar toen had men maling aan de grondrechten van ons kinderen. Petities bestonden nog niet en schoolpleinmoeders ook niet, maar die hadden makkelijk uitgevonden kunnen worden. Kleine moeite.
Maar nee. Lijdzaam moesten wij op de lagere school toezien hoe er bij de Mantoux-prik een kras in onze arm werd gezet. Dat was een test om te kijken of je tuberculose had. Een duidelijke schending van onze lichamelijke integriteit. Mij was niets gevraagd.
Ik zie mijzelf ook nog in de rij staan bij het hok van de conciërge. Daar kregen wij de pokkenvaccinatie. Niet met zo’n mini-spuitje als tegenwoordig, maar met een glazen spuit die minstens vier keer zo groot was. Het ergste was dat je het allemaal aan zag komen door de kinderen vóór je in de rij. Nog dragen de boomers zoals ik de littekens ervan in hun bovenarm. Hoezo lichamelijke integriteit en grondwet? Maar het was wél ergens goed voor gelukkig.
De pastoor
Dan heb ik het nog niet eens over het lijden van ons jeugdig katholieke volksdeel destijds. Menig pastoor had schijt aan lichamelijke integriteit, ramde zijn geslacht in het anusje van een misdienaartje en verleende zichzelf absolutie nog voordat hij zijn soutane weer op orde had.
Nooit protesten gehoord in die tijd, laat staan een petitie daarover gezien. Kennelijk was dit een maatschappelijk aanvaarde folklore…
Eveneens algemeen geaccepteerd waren de mishandelingen die ons op de lagere school ten deel vielen: de draai om de oren, de klappen op je vingers met de kaartenstok, het bij het oor de klas uit sleuren terwijl je tenen ternauwernood de grond raakten. Klein bier. Hoezo grondrechten?
Kleffe Fiat
Die ouders van de petitie moeten juist blij zijn dat de kinderen op school worden getest! Dan hoeven ze niet nog eens met hun kleffe Fiat 500 naar de teststraat te rijden. Alsof het meerijden in een Fiat 500 voor kinderen niet óók een aantasting van hun grondrechten is!
Ik hoop trouwens dat de ademtest er snel komt.
Natuurlijk loopt het kabinet weer hopeloos achter. Al minstens zes weken heeft men zien aankomen dat de scholen toch eens weer open zouden moeten gaan. Men had dus ruim de tijd om dit goed voor te bereiden. Maar nee, pas een dag van tevoren worden er wat protocollen in elkaar geflanst. De leraren hadden ingeënt kunnen zijn, om maar eens een heel basale voorzorgsmaatregel te noemen. Waar bleef de petitie? (Ik ken iemand die dit nu gaat nakijken).
Wereldleed
Wie zich gaat vervelen zonder petities (het is een hobby voor sommigen) kan zich altijd nog druk gaan maken over het klimaat, de dierenmishandeling in de vleesindustrie, de onwettige geluidsoverlast van Schiphol, de luchtvervuiling door Tata-Steel, de schrikbarende terugloop van de insectenpopulatie, het lot van de vluchtelingen, de ondermijning van de rechtsstaat in Polen, Hongarije en Wit-Rusland, de situatie in het Midden-Oosten en de opsluiting van de Russische oppositie. Maar daar hoor je ze dan nooit over.
Maar een wattenstaafje in de neus van je kind is natuurlijk véél erger dan dit wereldleed.
Laatste revisie op 5 februari 2021.
Ik voel mij toch geroepen commentaar te geven op de strofe ”Vroeger!” waarin ik mijzelf ook wel herken maar toch ook een belangrijke kanttekening wil maken: De kinderen (en de ouders) waren niet allemaal en altijd de ”makke schapen” die je hier beschrijft. Eind jaren dertig en in de eerste oorlogsjaren waren er ook bezwaarmakers tegen inenting, vooral tegen de pokken vaccinaties. In de ”anti vivisectie bewegingen” werd stevig geageerd vanwege het lijden van de koeien, mocht deze gezondheidsbescherming geen doorgang vinden.
De stemmingmakerij was zo groot dat mijn ouders besloten mij niet tegen de pokken te laten beschermen. Het heeft mij in mijn latere tienerjaren groot ongemak en het verlies van een half jaar in mijn carrière opgeleverd… Een primo vaccinatie op je achttiende jaar is verre van zonder gevaar, en zonder bescherming tegen pokken ging mijn grote vaart opleiding verloren.
Ik wil daarom stevig ageren tegen de malloten die telkens de straat op gaan om tegen iedere mogelijke bescherming tegen COVID-19 infectie te protesteren met afschrikwekkende leuzen als VACCIN = VERGIF banieren. Laat de geschiedenis zich niet herhalen: Laat je vaccineren bij de eerste de beste gelegenheid. Ook je kinderen als blijkt dat ze zich onvoldoende kunnen verweren tegen de nieuwe mutaties van COVID-19.
Herkenbaar: in de jaren 50 en 60 zat ik op een christelijk basisschooltje waar de onderwijzer ieder kind vroeg of hij of zij ingeënt was tegen DKP (difterie, pokken en polio), zo niet dan moesten ze apart zitten en werd de ouders te verstaan gegeven dat het niet wenselijk was dat hun kinderen niet ingeënt waren. er waren erbij die dat om geloofsredenen niet deden, meestal verdwenen hun kinderen naar een nog meer gereformeerd schooltje in de nabijheid… Ook toen waren er anti-vaxers dus. Ik heb als ‘ouwelul’ net m’n jaarlijkse griepprik gehaald, en voel me uiterst gezond daarbij (ook geestelijk dus!).
Scholen open, het wordt eindelijk tijd. We hebben nu sneltesten. Elk kind op de eerste schooldag testen incl. de leerkrachten, zijn we die zorgen over onmogelijk afstandhouden ook kwijt. Alles weer bijna normaal. Herhaal de procedure wekelijks, wordt het een ritueel.
En die grondwet-integere-petitiemoeders houden hun kinderen maar thuis en assisteren hen bij de webcam. Moet je eens kijken hoe snel die oppaskinderen ook weer zullen meedoen. De wereld is met obstakels geplaveid door principiëlen.