
Het syndroom van Gilles de la Trumpette
Het syndroom van Gilles de la Trumpette – Bij het Kruidvat in Heerenveen stond een man te praten tegen een verkoopster. Zoiets is niet abnormaal, daarvoor werkt ze daar tenslotte. Maar deze man spuide een stortvloed van woorden waar geen einde aan kwam. Ze kwam er ook niet tussen. Er bleef haar niets anders over dan af en toe te knikken of ja te hummen. Het ging niet over het assortiment van het Kruidvat. Het ging over het leven van de man zelf, zijn meningen, zijn omstandigheden.
Ze kreeg hem met geen mogelijkheid de winkel uit. Toen hij op zeker moment toch doorliep, bleef hij praten en klampte zelfs nog een caissière aan. Mij niet gelukkig, ik bleef zorgvuldig uit zijn buurt.
Hij ratelde maar door. Dit is een ziekte, dacht ik nog. Dit dwangmatige praten is een symptoom van een onderliggend probleem, zoals een bipolaire stoornis. Er is iets mis in de hersenen, de rem is er helemaal af. Tot zover mijn wankele expertise op dit gebied.
Lunchpakket mee
Ik kende nog zo iemand met deze stoornis, de tragisch verdronken Julius Vischjager. Een heel lieve, zachtaardige man, beroemd in journalistieke kringen. Hij kon mooi pianospelen. Maar als hij eenmaal tegen je begon te praten, kon je maar beter je lunchpakket bij je hebben, want je was voorlopig niet van hem af. Maar de man bij het Kruidvat was toch nog een graadje erger.
Een ander voorbeeld was de beroemde fotograaf Bernard Eilers. Mijn vader kende hem en volgens hem was ook Eilers niet te stoppen.
Het syndroom van Gilles de la Trumpette
Maar, bedacht ik ineens, deze mensen hebben een goed innerlijk en mooie capaciteiten. In tegenstelling tot onze buurman aan de overkant van de oceaan. Dat is er ook zo eentje. Bij hem kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dan dat hij lijdt aan het syndroom van Gilles de la Trumpette. Hij scheldt, kraamt haat en onzin uit, heeft het alleen over zichzelf en uit bedreigingen tegen iedereen die hem tegenspreekt. Dit gaat vergezeld van een weerzinwekkende mimiek, die bij mij steevast de maaltijd omhoog doet komen, zelfs als ik niks gegeten heb. Eigenlijk moet je zo’n man zo snel mogelijk de winkel uit zien te krijgen, maar wie neemt dat op zich? Hopelijk grijpt de Voorzienigheid in, hoewel mijn vertrouwen daarin niet groot is. Ik vrees dat het tegenzit.
Dictatuur
Sommige Amerika-deskundigen geven hoog op van de democratie aldaar. Onzin. Een land dat één man zo veel macht geeft dat hij de hele wereld kan chanteren, bedreigen en zijn vriendjes kan bevoordelen, is geen democratie. Dat is een dictatuur in wording.
Laatste revisie op 1 februari 2025.

