Honden roven saté bij het Blauwe Theehuis

Tijdens het prachtige weer zat ik onlangs met vrouw en kind op het terras van het Blauwe Theehuis in het Vondelpark. Wij dronken wat en aten een broodje gezond. Ik heb daar achteraf geen last van gehad. Dat lijkt u vanzelfsprekend en mij leek dat aanvankelijk ook, totdat het volgende zich voordeed…

Wij zaten in de buurt van twee barbecue-apparaten van haast industriële proporties. Ik veronderstel dat men bij het Blauwe Theehuis daarmee regelmatig eetgezelschappen bij feesten en partijen voorziet van stukjes saté, kebab en wat er nog meer verzonnen is op het gebied van in de open lucht gecremeerd vlees.
Naast de apparaten was een soort keuken-dependance, opdat men alle benodigde spullen direct in de tuin bij de hand had en niet telkens naar binnen hoefde te lopen.
In die keuken-dependance was nog niemand aanwezig. Vanaf mijn zitplaats zag ik een blauwe koelbox op de grond staan. Zonder deksel.

Viezig type

Nu wilde het geval dat op zeker moment, ik durf wel te zeggen: een ongelukkig moment voor het Blauwe Theehuis, een gast luidruchtig het terras betrad en plaatsnam aan een tafeltje. Hij was een tamelijk viezig type, wellicht een junk, alcoholist of zwerver, waarschijnlijk alledrie. In het Vondelpark overigens geen zeldzaam verschijnsel. Hij was in het gezelschap van drie honden, waarvan hij er eentje bij zijn tafeltje hield en de andere twee los door de theetuin liet schooien. Af en toe brulde hij de naam van een van de honden, alsof daarmee de controle over de dieren geregeld was.

Na enige tijd viel mij op dat zijn loslopende honden herhaaldelijk met hun kop in de koelbox doken, schielijk de keuken-dependance verlieten en op enige afstand stokjes met saté of iets dergelijks naar binnen stonden te schrokken. Ik nam aan dat het vleesafval was, overgebleven van de laatste barbecue-orgie. Maar al die lekkernijen zagen er toch wel opmerkelijk gaaf en vers uit…

Vleesroof

Mijn vrouw waarschuwde de bediening. Ontzet nam men kennis van de vleesroof uit de koelbox.
“Nou, dat kunnen we dus niet meer gebruiken!” hoorde ik zeggen. De koelbox werd weggehaald en ergens ‘naar achteren’ gebracht. Nu maar hopen dat de inhoud van de koelbox inderdaad niet meer gebruikt is. Teneinde het verlies te beperken is de verleiding hier immers groot om het spreekwoord ‘wat niet weet, wat niet deert’ in praktijk te brengen.

Hoe dan ook, sindsdien vraag ik mij af hoe het eigenlijk met de hygiëne is gesteld bij het Blauwe Theehuis. Want of er nu wel of geen honden uit zo’n koelbox lopen te snaaien, wanneer hij niet is afgesloten is hij niet koel en hebben ook de vliegen vrij toegang. Ziehier de verklaring voor mijn zorgen over het door mij geconsumeerde broodje gezond.

Gruwelijke moord

Ze moeten bij het Blauwe Theehuis toch wat beter op hun reputatie letten. Er is daar al eens een gruwelijke moord gepleegd die zelfs Peter R. de Vries niet heeft kunnen oplossen, dus u begrijpt: een schandaal rond met salmonella besmette sateetjes kunnen ze er daar nét niet meer bij hebben.

Gelukkig ben ik met mijn broodje gezond de dans ontsprongen, maar ik ga toch liever voortaan naar De Vondeltuin.
Hoewel, je weet het nooit, voor hetzelfde geld verwerken ze daar gewoon de hónden in de saté. Maar ach, zolang dat hygiënisch gebeurt…

Laatste revisie op 2 februari 2019.