-
Jan trok helemaal wit weg
Jan trok helemaal wit weg – Deze week overleed Neerlands bekendste ontwerper, Jan des Bouvrie. Hij is gezichtsbepalend geweest voor ons vaderlandse interieur. En nu is hij uiteindelijk dus zelf helemaal wit weggetrokken. Wit was immers zijn handelsmerk. Dik kans ook dat hij wordt begraven in een door hemzelf ontworpen witte kist.Hij is de enige kleurrijke figuur die zich beperkte tot de kleur wit. Dit concept werd tot vervelens toe commercieel uitgemolken. Al in 2004 schreef ik daar een smalend stuk over. Ik heb bewondering voor de vasthoudendheid waarmee hij wist te netwerken binnen de kakkige upper class van het Gooi en ver daarbuiten. Niet bepaald het meest prettige publiek.…
-
Mijn Halberiaanse ontmoeting met Ruud Lubbers
Lubbers is dood. Hij ruste in vrede. Ik herdenk hem als een groot staatsman waar wij in het verleden erg veel last van hebben gehad. Hij leidde drie achtereenvolgende kabinetten en voerde draconische bezuinigingen door. Ook graaide zijn kabinet brutaal in de pensioenpot van het ABP. U begrijpt: ik heb nooit op hem gestemd.Aan de vooravond van zijn tweede kabinet (Lubbers II) stond zijn partij (CDA) er niet zo best voor. Maar hij kreeg nog uitgebreid de kans om op tv zijn verhaaltje te doen. Dat kon je wel aan hem overlaten, want hij was een gladde prater. En dus zat Nederland een tweede termijn met hem opgescheept, want hij…
-
Guilty pleasure: James Last
Even een ouwelullenverhaaltje. Afgelopen week overleed de Duitse orkestleider James Last. De koning van de wir sind immer glücklich und froh-muziek. Ik durf het hier niet goed te bekennen: de eerste plaat die ik ooit kocht was van James Last. Het was jeugdige naïviteit, laat ik het daar op houden. Een mooi moment om af te rekenen met deze ‘guilty pleasure’ van weleer. Als tienerjongen ging ik altijd naar de Firato in de Amsterdamse Rai. Het was een tentoonstelling over audio-, televisie- en (later) video-apparatuur die elke twee jaar werd gehouden. Samen met een vriend struinde ik systematisch en likkebaardend langs al het moois dat voor ons toen nog totaal…
-
2004: Kil huis, warme vriendschap
Met zijn allen waren we op deze winterdag voor de laatste maal in het huis van een vriend. Wij, met wie hij altijd speelde. Opnieuw voerden we onze gesprekken, hingen we lui in zijn stoelen, dronken we zijn bier op, hieven we in zijn naam het glas en vervolgens nóg een aantal keren, rookten sommigen van ons zijn resterende sigaren. Toch niet helemaal zonder hem. Waar staat zijn asbak trouwens? We draaiden zijn muziek, die deels ook de onze was maar voornamelijk ook niet. De lam geworden schakelaar van de dure grammofoon zat gefixeerd met een wigje dat oorspronkelijk een tandenstoker was. Dwalend en drentelend gingen we langs zijn kasten…
Previous
Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this