Ik werd bestraffend toegesproken
Tijdens deze corona-crisis heb ik bij mezelf toch wel enig ‘onderliggend lijden’ (zoals dat heet) vastgesteld. Ik heb gemerkt dat ik een beetje een zeikerd kan zijn, een regeltjesneuker, een moralist. Ik heb dit waarschijnlijk overgehouden uit mijn tijd als CEO (Chief Educational Officer, oftewel schoolmeester). Gewoon beroepsdeformatie dus.
Nu er in het maatschappelijk leven zoveel regels zijn bijgekomen, heb ik telkens de neiging om anderen aan te spreken op ongewenst gedrag. Ik probeer daar niet aan toe te geven, want een klap voor de bek is zó geïncasseerd en mijn tandarts heeft al genoeg aan mij verdiend.
Bestraffend toegesproken
Omgekeerd kan ik het ook slecht hebben als een ánder mij corrigeert. Ik werd bij de boekhandel bestraffend toegesproken omdat ik niet precies achter de gele lijn bleef. Er stond op de lijn dat ik anderhalve meter afstand moest houden en dat deed ik. Maar het stuk tape was ook bedoeld als absolute grens. Er stond nog nét geen schrikdraad bij. Ik mocht er niet overheen zolang er nog iemand anders stond af te rekenen. De boekenboer was bang voor een boete van de BOA. Het kostte mij dan de grootste moeite niet tegen te stribbelen. Maar dat is nu juist een van de grootste problemen bij deze corona-beperkingen: het massaal tegenstribbelen. Ik hield mijzelf dus in.
Terwijl de klant voor mij twaalf kerstballen feestelijk liet inpakken (ja, boekhandel, eh, logisch toch?) had ik rustig de tijd om te bedenken dat we door corona in een maatschappij terecht kwamen waarin wij elkaar met argusogen gadeslaan, waarin wij elkaar voortdurend de maat nemen, de omgeving scannen op overtredingen van de Rutte-regels. Geen mondkapje op. Mondkapje niet over de neus. Te dichtbij elkaar staan. Niet de looproute volgen. Ik moet mezelf voortdurend weerhouden om iets te zeggen.
Roken zonder mondkapje
Ik word keihard geconfronteerd mijn eigen nare eigenschappen. Ik ben zoals gezegd een regeltjesfreak, een scherpslijper, gewoon een vervelend mannetje op z’n tijd. Laat ik het maar zeggen zoals het is.
Want het beperkt zich niet tot corona-dingen. Als iemand bij het parkeren zijn motor niet direct uitzet ben ik geneigd hem te wijzen op de stankoverlast en de desastreuze gevolgen voor ons milieu. Als iemand voor de school van mijn zoontje staat te roken wil ik daar iets van zeggen. Want hij heeft geen mondkapje op.
Van kwaad tot erger
Dit gaat van kwaad tot erger. Wanneer ik iemand een handgranaat zou zien gooien naar een Poolse supermarkt, wil ik daar vast een vermanende opmerking over maken. Want nergens een boa te zien natuurlijk. Op dit soort dingen moet je elkaar durven aanspreken, zegt Rutte. Maar ondertussen raakt elk gevoel voor verhoudingen zoek in deze crisis, dat merkt u wel.
Bij corona is het niet zozeer lastig dat je je aan allerlei regels moet houden, maar dat je je constant moet ergeren aan degenen die zich er niet aan houden.
Dit leidt tot geestelijke nood bij velen. Maar dáár hoor je Jaap van Dissel nooit over! Zoveel mogelijk thuisblijven is dus het enige dat erop zit.
De tape-industrie beleeft gouden tijden!
Laatste revisie op 12 december 2020.
Arnoud Hugo
Schrijft op Arnoud Hugo en Amsterdam Centraal. Vader ZKKH. Wanneer tijd over: schrijven, muziek, voorlezen, redactie Amsterdam Centraal.
10 Reacties
Milena Tsareva
Arnoud, ik ‘misbruik’ de reactiemogelijkheid bij dit meest recente topic op Arnoud Hugo eventjes overigens met goede bedoelingen. Dus even off-topic: o.a. de reacties en ook de link naar het contactformulier op de Amsterdam Centraal website werken niet meer na het terugzetten naar het oorspronkelijke thema. De reacties zijn ook niet meer te zien en geven (net als het contactformulier) de foutmelding “Not Found. The requested URL was not found on this server. Additionally, a 404 Not Found error was encountered while trying to use an ErrorDocument to handle the request.” Misschien kun je hier iets mee. Ik wilde je het toch even laten weten. Verwijder deze reactie maar als je hier kennis van hebt genomen.
Arnoud Hugo
Ik heb je reactie voorlopig maar even geplaatst, zodat ik je kan antwoorden. Ik waardeer het bijzonder dat je mij hierop attent hebt gemaakt, want ik had het zelf nog niet gezien. Ik kan ook niet ontdekken wat er precies aan de hand is. Ik heb support al gemaild. Ik wacht dat maar even nagelbijtend af. Het is misschien iets met de server.
John Zwart
Milena ik had dezelfde ervaringen op Amsterdam Centraal. Zat (onterecht?) weer op mijn softwareprovider te schelden… 😉
John Zwart
Mijn indruk is dat alle onvriendelijkheid vooral komt omdat alles veel te lang duurt, net als in de bajes met langgestraften krijg je steeds meer en ernstiger oproer naarmate de onafzienbare tijd verstrijkt. Ons ”vriendelijk gedrag” in de beginfase is daarmee verklaard, we hadden geen idee dat ons uitzicht zo ver achter de kim zou schuiven.
En verder is onze overheid verre van alwetend, hoe ferm zij zich soms uitspreekt. Figuren als Wilders in de Kamer en Engel in het wild spinnen daar garen bij.
Sorry, ik raakte vandaag ook mijn optimisme een beetje kwijt toen ik een trekkercolonne zag met opstandige boerenjongens.
John Zwart
Lidl schijnt nu onze grootste vijand te zijn…
Liesbethblogt
Het is waar dat alle idioten die de regels te moeilijk vinden nu extra opvallen. Zag van de week wel boa’s bij mijn super. Die zeurde aan mijn kop dat ik mijn mondkapje even af had (zat niet goed met mn bril die ik toch wel echt nodig heb) maar wees een nogal grote vent er niet op. Ben blij dat ik hun baan niet heb.
Arnoud Hugo
Ja, met grote kerels kijken die boa’s wel uit natuurlijk. 😉
jan krosenbrink
Eigenlijk moet je juist blij zijn dat je wordt aangesproken, en dat je zelf ook iemand anders mag aanspreken. Het zou betekenen dat we terugkomen op het ver doorgevoerde individualisme, het wijdverbreide mensbeeld dat een ieder goed en gelijkwaardig is geboren, en die zich ook niks hoeft te laten zeggen.
Met als keerzijde van de medaille dat je ook niet mag rekenen op solidariteit van je medemens, als je per ongeluk een verkeerde afslag hebt genomen.
Aan het begin van de corona-crisis heerste kort het idee dat er geen individuele schuldige achter het corona-virus zit, en onstonden er spontane uitingen van solidariteit, bijvoorbeeld met de verpleegkundigen.
Maar het duurt misschien te lang, men krijgt de tijd om allerlei complotten te verzinnen die passen in het alomheersende individuele mensbeeld dat liberaal humanisme heet..
Daarom toch een pleidooi om blij te zijn met aangesproken te worden, en iemand ook aan te mogen spreken om zo met vallen en opstaan gezamenlijk de crisis te overwinnen.
Ximaar
Ik heb me afgeleerd om me ergens aan te ergeren. Je hebt alleen jezelf er mee. Het hielp ook dat mijn vader daar erg veel last van had en had de indruk dat hij daardoor zichzelf behoorlijk isoleerde. Tegenwoordig goed qua corona, maar meer ook niet.
Ik heb wel een andere afwijking en dat is ‘het goede voorbeeld geven’. Als ik over de stoep rechts van de straat loop en ik zie mensen mij daar tegemoedlopen, dan steek ik netjes over naar de overkant, waar de stoep mensvrij is. Steek doorgaans ook nog netjes m’n hand op en veel mensen groeten terug. Een volgende keer zie ik mensen de straat oversteken, zodat ik dat niet hoef te doen. Het werkt dus wel denk ik dan. 😉
Maar is sta ook zomaar stil, omdat een setje coronawachten en boa’s met elkaar staan te keuvelen omdat ze hier in de binnenstad niets te doen hebben. Ook nog eens op minder dan een meter van elkaar zonder mondkapjes. Dat maakt me niet uit. Ik wil een straat je in waar zij voorstaan. Omdat ik wacht gaan ze netjes verontschuldigend opzij. Maar laten te weinig ruimte. Dus zeg ik netjes dat ik 3,5 meter breedte nodig heb, 1,5 meter per kant en zelf ben ik een halve meter breed. Gaan ze netjes nog wat verder naar achter en loop ik weer door. Allemaal met een vriendelijk gezicht, want ik heb er duidelijk lol in.
John Zwart
De beginregel van je reactie spreekt me enorm aan. Ook ik voel me beter als ik storende zaken aan me laat voorbijgaan en onmiddellijk kan vergeten. En ”goed voorbeeld doet goed volgen” Helaas lukt me dat niet altijd – maar ik blijft het proberen 😉