Ik vertrouw het niet helemaal
Het is natuurlijk mooi dat op een aantal punten de coronamaatregelen worden versoepeld. Voor de kinderen is het fijn dat ze weer beperkt naar school mogen. Als dat goed gaat, kunnen ze na een paar weken weer volledig naar school.
Ik vind dat iets te snel gaan. Nu gaan mensen erop rekenen.
De algehele tendens is een beetje: het aantal mensen op de intensive care neemt af, dus we kunnen kijken waar we de beperkingen kunnen versoepelen. Vanuit allerlei sectoren komt inmiddels te roep om geleidelijk weer open te mogen gaan. En als ze het zelf mogen beslissen doen ze dat ook, zoals Ikea.
Doodgaan op locatie
Of het zoveel beter gaat, staat nog te bezien. Elke dag gaan er nog steeds zo’n 120 mensen dood aan corona. Bij hen is onomstotelijk corona vastgesteld, maar er is een verborgen groep die niet gemeld is. Er gaan dus in de praktijk méér mensen dood aan het virus.
Weliswaar is de ic-bezetting lager, maar dat komt naar mijn indruk vooral doordat de mensen uit verpleeghuizen niet meer worden ‘ingestuurd’, maar tegenwoordig op de locatie dood gaan. Dan krijg je een vals gevoel van ‘vooruitgang’.
Immuunsysteem slaat door
Die vooruitgang kan in de praktijk nog wel eens vies tegenvallen. Corona is een buitengewoon gevaarlijk virus, dat zich op allerlei manier kan manifesteren. Iedereen denkt dat het vooral ouderen treft. Momenteel is dat zo, maar als ik zo her en der in buitenlandse kranten lees, is het ziekteverloop bijzonder onvoorspelbaar. Zo zijn er aanwijzingen dat mensen met een latino- of afro-achtergrond vatbaarder zijn voor besmetting. Ook komen de meeste mensen op de ic terecht doordat hun ziektebeeld acuut verergert. Gek genoeg is de grootste vijand daarbij het immuunsysteem, dat binnen zeer korte tijd volkomen op tilt slaat en het eigen lichaam aanvalt. Dan moet de patient heel snel in het ziekenhuis zijn om deze overreactie te dempen, maar tegelijk te zorgen dat het lichaam blijft vechten tegen het virus.
Het lichaam crasht
Veel mensen hebben geen of weinig last van symptomen. Bij anderen lijkt het aanvankelijk eveneens die kant op te gaan, maar dan ‘crasht’ het lichaam van het ene moment op het andere. Het is (nog) niet bekend waarom dit bij de een wél gebeurt, en bij de ander niet. En denk maar niet dat je veilig bent als je niet tot een risicogroep behoort.
Ik verzin dit natuurlijk niet zelf, ik las het in een uitgebreid artikel in The Atlantic. Maar die Amerikanen zijn altijd nogal wijdlopig in hun artikelen, dus ik dacht: ik vat het even voor u samen. Maar het is een aanrader om het tóch eens helemaal te lezen als u daarvoor het geduld kunt opbrengen.
Niet te nonchalant graag
Voor mijzelf betekent het dat ik absoluut nog niet mee wil gaan in de neiging tot een lossere aanpak. Want ik merk dat ik dikwijls in diverse situaties toch te dicht bij iemand in de buurt ga staan. Ondoordacht, op de automatische piloot, terwijl mijn aandacht op iets anders is gericht.
Er zijn mij teveel nonchalante reacties in de media in de trant van ‘ach, iedereen gaat een keer dood’. Geen speld tussen te krijgen, maar de manier waaróp is toch ook niet onbelangrijk. Stikken door corona schijnt een van de meest vervelende manieren te zijn om het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen.
Dus voorlopig is mijn motto: Oost west, thuis zit ik het best.
Laatste revisie op 24 april 2020.
Arnoud Hugo
Schrijft op Arnoud Hugo en Amsterdam Centraal. Vader ZKKH. Wanneer tijd over: schrijven, muziek, voorlezen, redactie Amsterdam Centraal.
4 Reacties
John Zwart
Net als jij Arnoud, lees ik ook wetenschappelijke artikelen die verschijnen in de buitenlandse kranten. Wat hier in NL al enige tijd de behandelaars frustreert is de ervaring dat mensen die in een (waarschijnlijk) vroeg stadium, met nog betrekkelijk verdraaglijk ongemak, zomaar binnen 24 uur zeer ernstig ziek worden en van gewone opname naar de IC moeten overgeplaatst. Zo’n onvoorziene verergering treedt soms wel, soms niet op bij vergelijkbare patiënten. Ook in Spanje en de Verenigde Staten had men die ervaring.
Er moeten dus toch verschillen zijn tussen die groepen met zo onderscheidende reacties. Men meent in de VS en het UK dit te moeten zoeken in het genenbestand van het individu. Afhankelijk daarvan is het verloop rampzalig of herstellend. Vooralsnog is niet gevonden welke genen precies voor deze verschillen verantwoordelijk zijn. Wel meent men een tendens waar te nemen dat ”hispanics” en Afro-Amerikanen vatbaarder zijn voor de ernstigste vorm van de covid-19 besmetting. (soms meervoudig vertegenwoordigd in de onderzochte groepen)
Aanvankelijk was het beleid RIVM-Rutte gericht op afremmen van de besmettingen en daarmee ziekenhuis cq IC opnamen – en het resultaat van de desondanks optredende besmettingen te zien in opbouwen van ”groepsimmuniteit”. Het succes van de ”intelligente” lockdown waardoor kantje-boord er telkens net genoeg IC bedden waren, is tegelijk het falen van enig waardevol effect op de groepsimmuniteit. Ruim een week geleden stelde Sanquin al vast dat in slechts 3% van 4000 bloedmonsters uit hun donorenbestand antistoffen tegen covid-19 werden aangetroffen, 97% is dus nog steeds covid-19 negatief sinds de uitbraak in februari. In de week daarop probeerde men met GGD gegevens een breder zicht te krijgen op het Sanquin onderzoek. Met de opbrengst daarvan kwam men op een gemiddelde van 3,5 – 4 %. Die zg. groepsimmuniteit zet dus geen zoden aan de dijk. Met versoepeling van de ”intelligente” lockdown hoeven we niet op groepsimmuniteit te rekenen, die stijgt hooguit een paar procent per maand, pas bij 60% is deze een factor van belang. Dus de dreiging (voor het crisisteam, de regering, voor ONS) is dat de besmettingsfactor boven de 1 zal uitkomen dus weer stijging van aantal ziekenhuis opnamen cq benodigde IC bedden. Stijging dodental. Het is uiterst precair om te gaan versoepelen, zonder consequenties voor ”de zorg”. Rutte moet bij de eerste stappen tot versoepeling voortdurend ”de vinger aan de pols houden” om onmiddellijk die versoepeling weer terug te draaien, om een tweede veel ernstiger golf te voorkomen. In plaats van het optimisme richting ”normaal” dat in kringen van ”de economie” wordt aangehangen en de ”opluchting” bij ”de zorg”, ben ik vooral be-zorgd dat de druk in toenemende mate, vanuit VNO, Branche Organisaties plus de vrees voor uitbreidende burgerlijke ongehoorzaamheid het Kabinet Rutte III stappen laat nemen die m.i. onverantwoord zijn.
Henk van S tot S
Inderdaad thuis zit je het best.
En mijn vrouw en ik spelen daar bijna iedere dag een potje scrabble.
Maar volgens de spelregels zal het m.i., als men op de juiste plaats begint, nooit lukken om de letters zo op het bord te plaatsen. 🙂
Arnoud
Zo te zien is dit een Duits scrabble spel. Daar spelen ze altijd vals. 😉
John Zwart
Niet aardig tegenover Mutti Merkel, die haar volk waarschuwt nu covid-19 een beetje onder controle lijkt in de BRD: Wir sind erst am Anfang der Krise, bis wir am Ende geraten wird noch lange dauern.