Kleine geschiedenis van grensoverschrijdend gedrag

Laat ik vooraf nadrukkelijk stellen dat dit stukje zo schertsend mogelijk is bedoeld, want bij een onderwerp als ’grensoverschrijdend gedrag’ wordt het al gauw ongepast. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn, maar ik heb gewoon eens zin om de grenzen aan mijn laars te lappen.

Hoewel we nu Mariëtte Hamer hebben als ‘regeringscommissaris grensoverschrijdend gedrag’, vrees ik dat haar inspanningen slechts tijdelijk helpen. Over enkele decennia zijn we gewoon weer terug bij af.
Want het mannelijk geklier naar vrouwen is van alle tijden.

De oertijd

Het begon in de oertijd. De holenmens kende al grensoverschrijdend gedrag. De man knuppelde een vrouw die hij begeerde op het arme hoofd. Dit zal tot veel niet-aangeboren hersenletsel hebben geleid. Hij sleepte haar vervolgens naar zijn hol en daar werd zij zonder veel plichtplegingen misbruikt. Het was de primitiefste vorm van ‘haar bij je thuis uitnodigen’.
Er zit misschien een zekere symboliek in het feit dat we nu een vrouw met de naam ‘Hamer’ hebben aangesteld om de modernere vormen van dit gedrag tegen te gaan.

De kruistochten

De riddertijd kende zogenaamd ‘hoofse omgangsvormen’. Volgens de literatuur dan. De werkelijkheid was anders. Op instigatie van opeenvolgende pausen trokken de ridders in groepsverband naar het oosten om het Heilige Land en Jeruzalem te ontdoen van de islamitische veroveraars. Onderweg werd elke vruchtbare vrouw die ze tegenkwamen bij ‘the pussy’ gegrepen, in de bosjes getrokken en verkracht. Niet voor niets heetten deze ondernemingen de ‘kruistochten’ en de deelnemers ‘kruisvaarders’. Onderwijl zaten de wettige echtgenotes thuis opgesloten in een kuisheidsgordel.

God zelve

En wat te denken van God zelf? Hij verwekte bij de maagd Maria zijn zoon Jezus, zonder daarbij ook maar enigszins rekening te houden men de gevoelens van haar echtgenoot Jozef. Het is wat mij betreft het ultieme voorbeeld van grensoverschrijdend gedrag!

Meneer pastoor

De misbruiktraditie werd voortgezet in de Rooms-katholieke kerk, waar de pastoors zich langdurig en massaal vergrepen aan de misdienaartjes. Het nut van die arme jongetjes begreep ik nooit, totdat de schandalen naar buiten kwamen. Want verder is de taak van deze kereltjes voornamelijk het aandragen van religieuze parafernalia. En natuurlijk zitten, knielen en buigen. Dat laatste bleek meneer pastoor goed van pas te komen. Die wilde dan ook goed afgerichte misdienaars. Er is zelfs een handboek voor de misdienaar. Daarin staan overigens geen instructies over het ‘dienen’ van de pastoor.

De elites

Bekend zijn ook de talloze misbruikzaken onder de elite in vorige eeuwen, hoewel dat toen niet werd gezien als misbruik. Eerder als ‘gebruiksrecht’. Rijke kooplieden en industriëlen hadden een jonge dienstmeid die dikwijls werd bezwangerd door de verwende zoon des huizes. Ze gaf toe aan de hitsige avances van de jongeling om haar baantje te behouden. Uiteindelijk werd ze toch de straat op geschopt en aan haar treurig lot overgelaten.

De werkvloer

Door naar de werkvloer van de alledaagse man in de vrije jaren zeventig, het kantoor. Vroeger werkte ik daar in tijdelijke baantjes en wat je daar tegenkwam aan seksisme tart eveneens elke beschrijving.

Zo was er Bianca. Bianca was de knappe en welgevormde (daar worden ze op geselecteerd) receptioniste.
Je kwam de lift uit. Tien meter verderop, recht tegenover de lift, zat Bianca achter haar balie.
Bianca etaleerde een prominent decolleté. Dit fungeerde voor de seksueel nooddruftige kantoormannetjes als visueel naderingssysteem, zoals bij een landingsbaan op Schiphol. Ik heb nooit geweten wat de kleur van Bianca’s ogen was. Maar ze was erg lief.
Maar goed, deze beschrijving kan dus eigenlijk al niet. Dit is seksistische objectivering van de vrouw. Kan tegenwoordig niet meer.
Ik herinner mij een even obese als kansloze kantoorlul die zo vaak mogelijk langs Bianca schommelde en telkens wel een dubbelzinnige opmerking had.
Bianca liet het even opgewekt als gelaten over zich heen komen. Ze ging tóch trouwen, vertelde ze mij.

De koffiejuffrouw

Ander baantje. Bij een bank. In de tijd dat er nog koffiejuffrouwen over de afdeling liepen. Onze goed geproportioneerde koffiejuffrouw bewoog zich in een kort zwart rokje, netkousen, hoge hakken en een wit schortje langs alle bureaus koffie om in te schenken. Haar heupwiegende omzwervingen deden de gevoelstemperatuur op de afdeling beduidend stijgen. Overal zag je de heren ineens hun wijsvinger achter de boord haken om de stropdas wat losser te maken. Ook hier de ene schunnige opmerking na de andere. Voordat u nu gaat denken dat ze het er zelf naar maakte (‘victim blaming’), moet ik het waarschijnlijker achten dat de werkkleding van de koffiedames van hogerhand (lees: vadsige directeuren) was vastgesteld.

Conclusie

De conclusie van mijn – ik mag wel zeggen – uitermate grondige overzicht is dat we sinds de oertijd geen bal zijn opgesloten. En mocht mevrouw Hamer nog enige verbeteringen weten te bewerkstelligen, dan zullen er weer volgende generaties zijn die het resultaat van haar inspanningen de nek omdraaien.

Laatste revisie op 18 januari 2023.