Lekker vechten

Grote verontwaardiging over de vernielzuchtige rellen bij corona-demonstraties en na de avondklok. Maar eerlijk gezegd had dat niet als een verrassing hoeven komen.
Een deel van onze maatschappij bestaat uit mensen die het heerlijk vinden om te matten. Tegen elkaar of fijner nog: tegen de ME. Af en toe een plundering is daarbij mooi meegenomen.

Laten we niet doen of het nieuw is. Op koninginnedag 1980 leverden Amsterdamse krakers een veldslag met de ME onder het motto ‘Geen woning, geen kroning!’.
Het afwijzen van de overheid kwam eveneens al tot uiting met de slogan ‘Jullie rechtsstaat is de onze niet’.

Veldslag in de Vondelstraat

Eerder in dat jaar was er een veldslag geleverd in de Vondelstraat, op de hoek van de Constantijn Huygensstraat, met barricades en al. Dit keer ging het om de ontruiming van een pand op nummer 72. De eigenaar schoot zelfs met een geweer op de krakers. De lokale zender Radio Stad (nu AT5) deed er uitgebreid verslag van en stond aan de kant van de krakers.
Ook toen werd hier massaal schande van gesproken, uiteraard niet in de laatste plaats door de Telegraaf.

Begin jaren tachtig woonde ik in de buurt van het Olympisch Stadion in Amsterdam. Bewoners van de Stationkade konden beter hun fietsen en auto’s wegzetten, want de door de ME voortgedreven ‘supporters’ vernielden alles wat ze op hun weg tegenkwamen.

Niets nieuws onder de zon

Allemaal niets nieuws onder de zon dus. Sterker nog: destijds was het nog veel erger en gewelddadiger. Bij de Vondelstraat werden tanks ingezet.

Nu de voetbalwedstrijden zonder publiek worden gespeeld, is er voor de supporters ook geen mogelijkheid meer om elkáár af te tuigen, te bekogelen of hun wederzijdse clubhuizen in de fik te steken.
Denk ook niet dat het uitsluitend de intellectueel minder begaafden zijn die in het strijdperk treden. Als ik me goed herinner is dit onderzocht. Daar kwam uit dat er eveneens allerlei brave huisvaders tussen zaten die de volgende dag gewoon weer naar kantoor gingen of bij de garage je auto een servicebeurt gaven.
Ik kende een aantal Ajax-hooligans die voor mij in huis liepen te klussen. Heel aardige jongens, heel zachtaardig, soms kwetsbaar zelfs. Dan kwam er eentje emotioneel vertellen dat zijn vrouw zwanger was en dat hij vader ging worden. In het weekend hingen ze de beest uit op de F-side en rond het stadion. Maar de volgende dag was mijn plafond prachtig gestuct.

Waarheen met je testosteron?

Tijdens een lockdown en een avondklok zijn de expressiemogelijkheden beperkt, vooral voor degene die graag fysiek zijn krachten met anderen meet. Vechtsporten liggen al tijden stil. Waar moet je heen met je oplopende testosteron-niveaus?

Voor alle duidelijkheid: ik verdedig het rellen niet. Maar ergens zie ik toch liever dat ze met de ME gaan matten dan dat ze thuis vrouw en kinderen in elkaar slaan. Dan weet je tenminste zeker dat ze in die agressieve toestand professioneel worden ‘opgevangen’.

Ik zou de geweldloze virusdemonstranten (als die er zijn) willen adviseren: ga er niet heen, tenzij je klappen wilt. Tussen de aanstormende ME verzeild raken is traumatisch. Ik maakte het vroeger zelf een keer mee op de Dam, toen ik heel argeloos op weg was naar een demonstratie van Roland muziekinstrumenten in hotel Krasnapolski.
Toen ik het Damrak overstak kwam ik kennelijk terecht in een heel ander soort demonstratie. Een ME-bus sprong open alsof hij daarbinnen al een hele tijd onder druk stond en opeens stormde er een roedel zwaar bewapende ME-ers op me af.

Te lullig voor woorden

Gelukkig renden ze voorbij, kennelijk zagen ze meteen dat ik een vredelievende muzikant was. Ik haastte me verder naar Krasnapolski. Het contrast was eigenlijk te lullig voor woorden. Maar het was zeer gevaarlijk om je op zo’n plek te bevinden op zo’n moment. In die tijd kwam het regelmatig voor dat alle aanwezigen, demonstranten en onschuldige voorbijgangers, een steeg werden ingedreven en daar eens lekker door de ME groepsgewijs werden afgerost.
Over het algemeen zijn de demonstraties in later jaren veel vredelievender geworden. De overheid heeft bijgeleerd. Geheel volgens de filosofie van de ‘repressieve tolerantie‘ wordt de demonstrerende burger tegenwoordig in het gareel gehouden met vergunningen en ‘daartoe aangewezen plekken’. Maar toen kwam dus de avondklok.

Nou ja, goed, ik hoop dat ik u met deze achtergrondinformatie enige houvast heb kunnen bieden bij uw meningsvorming, zodat u niet uitsluitend afhankelijk bent van Facebook en Twitter.

Laatste revisie op 28 januari 2021.