-
Ter voorkoming van psychopaten
Voor steeds meer mensen in dit land is de Tweede Wereldoorlog iets waar je maar niet meer teveel over moet zeuren. Is mijn indruk. Op sociale media kom je af en toe grappen tegen over de de Holocaust. Moet kunnen, zeggen ze dan, het is al zo lang geleden. Het zijn vast mensen die niemand in hun familie hebben die is omgekomen of omgebracht in de oorlog, die niemand hebben om te herdenken. Toch zou het ook voor die mensen goed zijn om zich eens voor te stellen hoe het zou zijn als in je straat bijvoorbeeld zomaar hele gezinnen worden weggevoerd. Ineens is dat huis verlaten, leeg en zonder…
-
Toch lastig, die vluchtelingen…
Vluchtelingen. Daar heeft iedereen tegenwoordig een mening over. In het bijzonder over de vluchtelingen die verdrinken in de Middellandse Zee. Er zijn dus heel veel meningen. In de media, op Facebook, op Twitter. Menslievende meningen, machteloze meningen, haatdragende meningen, zieke meningen.Terwijl het nog helemaal niet zo eenvoudig is om hierover een mening te hebben. Mijzelf valt het in elk geval moeilijk om er een mening over te vormen, want de achtergronden van het probleem zijn verschillend en de details zijn onbekend. Ik snap dus niet dat het anderen zo makkelijk afgaat.d Goed verhaal Waarom vlucht de vluchteling? Is hij op de vlucht voor onderdrukking, vervolging of oorlogsgeweld, dan is hij…
-
Gepantserde kamer
Op donderdag 23 april is het in Israël onafhankelijkheidsdag. Voor de Palestijnen is het daarentegen dan afhankelijkheidsdag. Maar laat ik daar niet verder op ingaan, want een debat hierover is in Israël uiterst vermoeiend, zo niet slopend. Vroeger heb ik op mijn blog wel stukken geschreven in een poging de moeizame (to put it very very very mildly) verhouding van Israël tot zijn buren voor mijzelf te verklaren, maar daar steek ik tegenwoordig geen energie meer in. De weg naar vrede is geplaveid met pure onwil, zeker nu Bibi Netanyahu alweer zes jaar aan het bewind is. Gepantserd en gasdicht De noodzaak om de eigen bevolking te beschermen tegen vijandige…
-
Kunst tussen industrie
Afgelopen week zag ik een prachtige tentoonstelling met heel vindingrijk werk van de Israëlische kunstenares Varda Yatom.Kunst is voor mij vooral originaliteit, schoonheid en vindingrijkheid, met liefst ook nog enige mate van herkenbaarheid. Kunst die geen pretentieus gezwatel nodig heeft als ‘het aangaan van een dialoog met de omgeving’. De werken spreken voor zichzelf.
-
De stad verpulvert
Telkens wanneer ik in Nahariya (Israël) ben, besef ik hoe aangeharkt en georganiseerd Nederland eigenlijk is. Er hoeft maar een stoeptegel scheef te liggen en je kunt een melding sturen naar Verbeter de Buurt. Vergeleken daarbij is Nahariya een zootje. Alles verpulvert hier in hoog tempo, niet in de laatste plaats doordat het stadje aan zee ligt. Wat mij het meest opvalt is de mentaliteit van ‘laat maar zitten’. Dingen die stuk zijn worden dikwijls vervangen door iets nieuws, maar het oude exemplaar blijft eindeloos ergens in de tuin liggen. En zo zijn tuinen en stukjes grond in dit land bezaaid met kreupele plastic stoelen en campingtafels, geknakt plastic kinderspeelgoed…
-
De burgemeester als dictator
Ik bevind mij in het noorden van Israel, in het stadje Nahariya. De burgemeester is nog steeds dezelfde als toen ik hier in 1998 voor het eerst kwam. Al even lang hoor ik van verschillende inwoners dat de man niet goed bij zijn hoofd is en een regelrechte minidictator. Ik heb de neiging hen te geloven als ik de voorbeelden hoor. Grote bomen geven lekker schaduw en dat is fijn in dit klimaat. Maar grote bomen laten ook veel blaadjes vallen en dat geeft volgens de burgemeester veel te veel rommel op straat. De meeste heeft hij daarom laten kappen en vervangen door zielige kleine palmpjes. Verder heeft hij verordonneerd…
Previous
Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this