Seksleven slager krijgt nieuwe impuls

Ik moest lamsvlees halen. 750 gram, zo had mijn vrouw opgedragen. Ik vond het zielig voor het lam. Maar het was voor de Marokkaanse soep uit de Soepbijbel.
In de regen ging ik naar het kleine overdekte winkelcentrum bij ons in de buurt. Ik had het op een briefje staan: lamsvlees, 750 gram. Want ik was om een of andere reden bang dat ik kalfsvlees zou zeggen in plaats van lamsvlees.
Dan zou ik in paniek en op de valreep tegen de slager moeten roepen: “Nee, nee, wacht! Lam! Geen kalf! Lam!”
Waarop hij dan een veelbetekenende blik naar de andere klanten zou werpen.

Vegetarische slager

Ik probeerde het op eigen houtje eerst bij De Vegetarische Slager. In een slappe poging het leven van een lam te sparen. De Vegetarische Slager zit bij de groenteman in. ‘Wij verkopen nu ook producten van de Vegetarische Slager’.
Voor mijn doen was deze insubordinatie best gedurfd. Wat zou het thuisfront hiervan vinden?
“Doet u mij maar 750 gram Lamschvleesz,” probeerde ik.
Hoewel ik het zorgvuldig articulerend had uitgesproken, verscheen er toch geen blik van herkenning op het gezicht van de vegetarische groenteslager.
Hij verwees mij naar de reguliere, diervijandige slager.
Ik had het vegetarisch geprobeerd. Vergeefs. Mij viel niets meer te verwijten.

Kwakkelend

De slager had net een nieuwe winkel. Hij was in het winkelcentrum naar de andere kant van de winkelstraat verkast omdat de Action zijn ruimte nodig had. En die van het Kruidvat. En die van de fietsenmaker. Dus was er herverkaveling van winkelruimtes geweest. De fietsenmaker, de dierenwinkel en de brillenwinkel zijn nu weg. Opgeofferd.
De Action moet het kwakkelende winkelcentrumpje weer uit het slop trekken.

Scheelt een half ons

Ik was onlangs jarig. Ik ben nu op een leeftijd dat ik praatjes maak in winkels. U wist het niet, maar dat is leeftijdgebonden. Dat doe je niet als je twintig bent.
Ik complimenteerde de slager met zijn nieuwe winkel. Dat scheelt vaak al gauw een half ons in je voordeel.

“Wat een prachtige winkel heeft u nu!”

“Nou, dank u wel!”

“Waarom bent u eigenlijk naar de andere kant verhuisd?”

“Ja, dat is omdat de Action daar komt, hè…”

“O ja, dat was ook zo. U heeft ze toch wel flink laten betalen, hè?”

Onderwijl sneed de slager het lamsvlees in kleine dobbelsteentjes, uit zichzelf, precies zoals ik het graag had.

“Ze hebben wel een financiële bijdrage geleverd ja…”

“Heeft u de winkel helemaal zelf ontworpen?”

“Nou, je krijgt wel hulp van de leverancier van het winkelinterieur.”

”O ja, eigenlijk zoals je ook een nieuwe keuken koopt.”

“Precies. Maar de kleuren hebben we zelf uitgekozen.”

“Echt heel mooi, dat space-grijs, zo modern… Hoe lang doet u dit werk nu al?”

“Nou, toch zo’n dertig jaar denk ik…”

“Zo zeg! Ik zou het niet kunnen. Ik zou het te koud krijgen. Maar met zo’n gloednieuwe winkel krijg je toch weer nieuwe zin en motivatie…”

Ongeëvenaarde ouwehoer

Echt, als ik dit zo teruglees ben ik toch een ongeëvenaarde ouwehoer, een slijmbal van het zuiverste water.
“En uw seksleven zal toch ook wel weer een nieuwe impuls hebben gekregen! Met zo’n glimmende nieuwe winkel!”
Dat zei ik niet natuurlijk, maar in gedachten zette ik het gesprek op de terugweg naar huis nog even voort.
Toch spannender dan een vegetarische slager, uiteindelijk. Dan had ik over zijn vegetarische sekzleven moeten beginnen. Nog steeds in gedachten dan. Op de terugweg. Gewoon even lekker helemaal doorslaan. Inwendig de idioot uithangen. En dan loop je al gauw onder een auto als je jezelf niet tot de orde roept.

Slagerstip: ‘Verdacht vlees‘.

_{Afbeelding: Pixabay (bewerkt).}
Laatst bewerkt: jan 2, 2019 @ 22:50

Laatste revisie op 2 januari 2019.