Een ontevreden jaarverslag

Bij bedrijven is het gebruikelijk om een jaarverslag te schrijven. Daarin geven ze aan hoe ze het afgelopen jaar hebben gepresteerd. Ik moet dat voor dit blog ook maar eens doen, hoewel het voor mij een tamelijk ontevreden jaarverslag wordt.
Laat ik echter positief beginnen: ik heb dit jaar 2 (!) blogstukjes meer geschreven dan vorig jaar. Vroeger kwam ik daar ver overheen, maar in de ruim twee decennia dat dit blog bestaat, heb ik de meest prangende zaken wel behandeld. De wereld herhaalt zichzelf, weliswaar in wisselende verschijningen, maar sommige dingen komen toch telkens terug.

Toenemend ongenoegen

Een toenemend ongenoegen is het feit dat mijn stukjes (voor zover ik kan nagaan) steeds minder worden gelezen, of althans minder bereik hebben. Vroeger liep dat in de honderden, soms zelfs duizenden bezoekers. Tegenwoordig mag ik blij zijn met enkele tientallen. Waar het door komt weet ik niet, ik vermoed dat allerlei algoritmes zich tegen mij hebben gekeerd. Ik durf toch nauwelijks te veronderstellen dat de dramatisch afnemende leesvaardigheid in dit land de oorzaak hiervan is.
Het kan natuurlijk ook zijn, dat de leesconsument inmiddels dusdanig naar rechts is opgeschoven, dat men in mijn linksige commentaren geen bevestiging van de eigen mening meer vindt. In dat geval wordt het uiteraard een kwelling om mijn stukken te lezen.

Parade van onkunde en onbenul

Ja, en dat is ook zo’n punt, nu ik het er toch over heb: ik heb mij als progressief denker dit jaar in toenemende mate door allerlei ultra-rechtse derrie moeten worstelen. En dat wordt – ook internationaal – steeds erger. Waren het nu maar ouderwets degelijke conservatieve standpunten waartegen ik me moest verzetten, zoals in de tijd van Hans Wiegel of Frits Bolkestein, nee, het zijn tegenwoordig allerlei raaskallende mafklappers die het hoogste woord hebben. Daar valt niet tegenin te redeneren met gedegen argumenten. Wie hebben wij het afgelopen jaar niet allemaal langs zien trekken: Wilders, Baudet, Van der Plas, Faber, Madlener, Keijzer, Agema… Of op het wereldtoneel Trump, Vance en Musk. Een parade van onkunde en onbenul, als ik zo vrij mag zijn. En daar moet een mens dan een optimistisch toekomstgevoel aan overhouden!

Sigaretten in het ziekenhuis

Ik ben onderhand zo ver heen, dat ik af en toe een heel klein beetje begrip begin te krijgen voor bepaalde complotdenkers: de overheid probeert ons een loer te draaien!
Zo zag ik laatst oude nieuwsberichten en reclames met betrekking tot tabak. Dokters die mentholsigaretten propageerden. Verpleegsters die sigaretten verkochten aan het ziekenhuisbed. Deze drugshandel werd goedgekeurd en gestimuleerd (accijns!) door de overheden. Jaren later wijzen wij op ons voorhoofd wanneer mensen het rijksvaccinatieprogramma niet vertrouwen. Of in het algemeen, dat er geen vertrouwen meer is in de overheid. Begrijpelijk, want er komen geen klimaatmaatregelen tegen Schiphol of Shell, wel tegen de boeren en de burgers. Stook geen houtkachel of open haard, want dat is slecht voor de luchtkwaliteit, zegt men tegen de omwonenden van Schiphol en Tata Steel.

Ontevreden jaarverslag

Inmiddels begint de overheid de geesten rijp te maken voor een oorlogssituatie. Vrede wordt gezien als een luxe, waar wij nu lang genoeg van hebben mogen genieten. Alsof vrede niet de normale toestand in de wereld zou moeten zijn, in plaats van oorlog. Als we het huidige wapenbudget zouden overhevelen naar vredesinitiatieven, is er grote kans dat we het veel rustiger krijgen op de wereld. Je zou daar veel meer onderzoek, ondersteuning en inventiviteit op kunnen inzetten, net als ze nu doen bij wapens. In gebieden waar mensen het goed hebben is er veel minder de neiging tot ruziemaken.
Maar ja, aangezien dit blog dus een minimaal bereik heeft, is er weinig kans dat dit inzicht de wereld gaat veranderen.
Niettemin wens ik ondanks dit ontevreden jaarverslag alle lezers een vredig en gezond 2025!

Laatste revisie op 30 december 2024.