Klunzig regeren

Het besturen van een uitgestrekt land als Nederland blijkt toch een enorme uitdaging. Om niet te zeggen: een moeizaam traject. Vooral in corona-tijd.
Is er eigenlijk wel sprake van bestuur? Mogelijk is wat wij ‘bestuur’ noemen slechts de uitkomst van willekeurige meningen, invloed van lobbyisten, protesten uit de samenleving, bedrijven met grote belangen en kreupele besluiten. Er is geen plan, hooguit wat voortschrijdend inzicht. Er is ook geen plan B, laat staan een visie. Zoals bekend houdt onze premier zich daar verre van (‘een visie is als een olifant die het zicht belemmert’).

Je verzeilt als regering dan in een situatie dat een samenleving de opgelegde maatregelen tegen corona steeds minder pikt. Om de overduidelijke reden dat er geen logica en samenhang in zit. Steeds meer krijgt men de overtuiging dat er maar wat aan gerotzooid wordt, dat alles klunzig wordt aangepakt. Dat zou wel eens kunnen kloppen.

Zakkenvullers-circuit

Vanaf de zijlijn is het natuurlijk makkelijk praten, maar er zijn nu eenmaal dingen die iedereen op z’n klompen aanvoelt, met z’n boerenverstand kan beredeneren. Maar de regering heeft daar blijkbaar geen antenne voor.
Nu wreekt zich ook dat vele bestuursorganen worden gedomineerd door prutsers, baantjesjagers, VVD-vriendjes en zwakbegaafde managers uit het zakkenvullers-circuit. Toegegeven, ongenuanceerd, maar niet bezijden de waarheid als je ziet dat in allerlei functies steeds weer dezelfde figuren opduiken. Verder heeft het afgelopen jaar ons geleerd dat ministeries niet uitblinken in onderlinge communicatie en flexibiliteit (het kinderopvangschandaal).

Ik denk dat de gemiddelde burger best een beeld heeft hoe je bij de corona-bestrijding de koe bij de horens moet vatten. Dit overgeorganiseerde land heeft de middelen om effectieve maatregelen te nemen. Waar het aan ontbreekt is doortastendheid en duidelijke keuzes. Geen gestuntel met onzekere en onlogische beslissingen: de ene groep wel, de andere niet, overbodige zekerheden willen, te afwachtend zijn, luchtvaart vrij baan, horeca dicht. De lijst is eindeloos. Terwijl een paar ferme basismaatregelen ontbraken.

Hoogwaardige mondkapjes hadden we in Nederland zelf moeten produceren en massaal moeten verspreiden. Zoiets heeft direct een dempend effect op het aantal besmettingen. We hadden onmiddellijk de grenzen moeten sluiten toen andere landen dat ook deden. Maar ja, Schiphol, KLM, hè…
Een kordate minister was met een noodvaart uit de startblokken gekomen bij het vaccineren. Maar onze minister keek nog even de kat uit de boom. Onderwijl vaccineerde Israël de helft van de bevolking.

Voortmodderen

En zo moddert men voort met halfbakken oplossingen. Het beleid hangt aan elkaar met elastiekjes, touwtjes, punaises en paperclips en om de haverklap schiet er weer iets los. Vertwijfeld bonkt de Nederlander met de kop tegen de muur. In zo’n klimaat krijgen de virusmafkezen volop kansen om het beleid nog verder de saboteren.

Ik bedenk ineens: misschien hadden we de virusbestrijding volgens de neoliberale filosofie openbaar moeten aanbesteden. Maar waarschijnlijk waren we dan pas écht de klos geweest.

Laatste revisie op 27 februari 2021.