We bekijken de wereld vanuit ons eigen perspectief. Logisch. Maar het is een aangeharkt perspectief. Tot in de puntjes en de uiterste hoekjes is alles in dit land verzorgd en geregeld. Plekken waar het nog niet zo is zijn uiterst zeldzaam. Dat noemen we dan de ‘rafelranden van de stad’.
Eigenlijk zouden die in Nederland een monumentenstatus moeten krijgen.
Die fixatie op ordening en netheid, die regelzucht, vernauwt de blik op het grote geheel.
Vergane glorie en versleten luxe
In de meeste landen van de wereld is het namelijk andersom: een en al rafels, met slechts hier en daar een oase van netheid en luxe. Dikwijls is er een mengvorm: chaos, bende doorspekt met moderniteit, vergane glorie, versleten luxe.
Uiteraard vertel ik de doorgewinterde wereldreizigers onder ons hiermee niets nieuws. Maar de meeste Nederlanders overschrijden niet graag de grens tussen comfort en behelpen en houden het bij de camping in de Dordogne.
In Nederland hebben we zaken als een kwaliteitswaarborg, een keurmerk, garantie, de welstandscommissie, een bestemmingsplan, regelgeving, een bewijs van goed gedrag, vakdiploma’s, toezichthouders, handhavers, certificering of op z’n minst toch een vergunning.
Splinterschilders
Ook in de ons omringende landen en in Scandinavië heeft men dit soort zaakjes op orde. De rest van de wereld is hierin veel minder fanatiek. Orde en netheid zijn tenslotte een luxe die je ook maar moet kunnen betalen.
Het is tevens een kwestie van mentaliteit. Niet overal zijn het van die calvinistische splinterschilders als in onze delta. Niet elk gevaar hoeft te worden afgevangen en geborgd.
Dijsselbloem
We realiseren ons te weinig dat perfectionisme en regelzucht onze blik op de rest van de wereld misschien wel te veel vernauwen. Dat wij ons eigen land niet mogen beschouwen als de maat der dingen. Daar is Jeroen Dijsselbloem onlangs nog achter gekomen bij zijn aanvaring met de Zuid-Europese landen.
Het kinderdagverblijf
Ik ontdekte dat je de staat van het kwaliteitsdenken in een land het best kunt afmeten aan de toestand waarin kinderdagverblijven verkeren. Kinderen zijn immers de eerste zorg. Als iets in Nederland aan strenge eisen is gebonden, is het wel een kinderdagverblijf. Dat is lang niet overal zo. Ik laat u daarom tot slot een paar foto’s zien van de inrichting van crèches in een kibboets in Israël.
Gek genoeg redden ook deze kinderen het vrijwel zonder uitzondering tot de volwassenheid. Het is bijna onvoorstelbaar.
[envira-gallery id=”5140″]Laatst bewerkt: .
Laatste revisie op 13 januari 2019.
mooi verhaal Arnoud. En, in Nederland is het inderdaad wel heel extreem. Als je onze zuidergrens overgaat, zie je al enorme verschillen en ook heel creatieve ‘oplossingen’soms. 🙂
Hier moet in een groene peuterspeelzaal (tuin) een Drentse kei nog verantwoording afleggen, gekeurd op maat en gevaar. Brrrr…. doorgeslagen gekte.
Ze zouden al die regelneven met kinderen en/of kleinkinderen, volgende week hier
http://www.landgoednienoord.nl/landgoedkalender/modderspelen-2017/
naar toe meten sturen.
(helaas niet voor peuters)
Oeps!
Het is pas in juli.