2018: Het jaar van de ontevreden mensen

Het jaar 2018 was het jaar van de ontevreden mensen. Nu had je in andere jaren ook wel ontevreden mensen, maar tegenwoordig trekken ze gele hesjes aan en zie je precies wie er ontevreden is. Over de premier, de benzineprijzen, de zorgkosten of de immigranten. Ze klonteren samen op straat en uiten hun onvrede over de meest uiteenlopende kwesties. Homogeen in kleur, heterogeen in onvrede. Samen vormen zij ’het gele gevaar’.

In de tijd van de Koude Oorlog waren de Chinezen ‘het gele gevaar’, maar sinds die zich hebben bekeerd tot het partijgestuurd kapitalisme, hebben we van hen minder te duchten. Althans niet in de vorm van tot de tanden gewapende horden die ineens aan onze oostgrens verschijnen. Schat ik zo in. Tegenwoordig doen de Chinezen alles via internet. Dik kans dat al die gele hesjes in China zijn geproduceerd.

Verkettering en scherpslijperij

De ontevredenheid manifesteert zich vooral in polarisatie. De westerse Verlichting versus de islam. De Millennials tegenover de Babyboomers. De ‘witte man’ tegenover de rest van Nederland, zonder dat hij het aanvankelijk in de gaten had. Die ‘rest’ bestaat onder meer uit #metoo-slachtoffers, verre nazaten van ‘tot slaaf gemaakten’, racisme bestrijders en andere verongelijkten.

Niet dat ik beweer dat die onvrede onterecht is, verre van dat. Maar het debat kenmerkt zich door toenemende onverdraagzaamheid, wederzijdse verkettering en scherpslijperij. We zijn beland in het stadium dat iedereen wel wát over de ander te zeuren heeft.

De ironie van de Nederturk

Ik las een column in het AD van Özcan Akyol. Hij noemde de Top 2000 een ‘feest voor witte mannen boven de zestig’. Waar waren de Turkse hitjes?
Hij kreeg het gebruikelijke pakket haat en drek over zich heen. Een dag later onthulde hij dat de column ironisch bedoeld was. Hij wilde aantonen dat het diversiteitsdebat volkomen was verziekt. Ook mij was de ironie ontgaan. Net als 70 procent van de andere lezers. Meestal zijn de uitingen van Nederturken niet zo ironisch, dus dat is dan even wennen. Ik begin nu te twijfelen over die vlaggenparade ter ere van Erdogan. Die zal toch verdorie geen ironie zijn geweest? Ja, tegenwoordig kun je immers álles verwachten binnen de verhitte en gepolariseerde discussies. Wie weet bedoelt Thierry Baudet het allemaal óók wel ironisch!

Geratel uit onvrede

Tja, en dan hadden we ook nog Emile Ratelband. Ik aarzel om er aandacht aan te besteden. Hij was ontevreden over zijn leeftijd en wilde bij de rechter afdwingen dat hij twintig jaar jonger werd verklaard. Het mocht niet baten gelukkig. Het terugdraaien van de teller is ook bij auto’s strafbaar, dus ik zie niet in waarom het bij die ratelgek ineens wél zou mogen. Hij blijft dus mokken in ontevredenheid.

De huurwoning

Op de Twitter-Klaagmuur trof ik een ontevreden Amsterdammer. Hij wachtte al jaren op een huurwoning. Hij had het oog laten vallen op een woning in de Orteliusstraat. Maar dat ging zomaar niet! Er waren nog 750 gegadigden vóór hem. En dat terwijl de eerste de beste asielkraker meteen een woning kreeg, twitterde hij verontwaardigd.
Hier zie je het aloude mechanisme aan het werk dat de gedupeerden, de slachtoffers, zich tegen elkaar laten uitspelen. Intussen blijven de werkelijk schuldigen aan zijn drama netjes buiten schot: de speculanten, de doctrine van de vrije markt, de rechtse regeringen die al twintig jaar bezuinigen op de volkshuisvesting, woningcorporaties die hun sociale huurwoningen massaal verkopen.
Maar iedereen in de reacties weet het zeker: het is allemaal de schuld van links!

Bij gebrek aan feitenkennis en historisch besef sneuvelt bij de populisten in het debat meestal als eerste de waarheid. Daar ben ik dan weer ontevreden over…

Ik wens iedereen alvast een tevreden 2019.

_{Laatste revisie: jan 13, 2019 @ 11:48}

Laatste revisie op 13 januari 2019.