-
Kleine criminele geschiedenis van het grondbezit
Het was 15 maart 2010. De gemeente stuurde een brief. De laatste twee meter van de voorkant van mijn vaders tuin was niet van hem, stond erin. De tuin was tien meter breed, dus het ging om twintig vierkante meter. Die moest hij teruggeven of kopen. Mijn vader had die tuin sinds 1976. Alle andere buren langs dezelfde weg hadden eveneens zo’n brief gekregen. Dokken of ontruimen. We waren verbijsterd. We wisten nergens van. Ook in het aankoopbonnetje van het huis stond daarover niets vermeld. Misrekening Ik vroeg mijn vader op 16 maart of de bewering van de gemeente kon kloppen. Hij was al behoorlijk weggezakt in zijn dementie, maar…
-
Een dode kraai
Mijn zoon (ZKKH, 8), kwam mij melden dat er een dode duif in de tuin lag. Hoe zou dat nou komen? Er liggen nooit dode duiven in de tuin. Ik liep met hem mee. Inderdaad, er lag iets onbeweeglijks op het terras. Geen duif. Bij nadere bestudering leek het mij een kraai. Maar evenzogoed dood. Ik wees hem op het verschil tussen een dode kraai en een dode duif. Ik had liever gehad dat het een duif was geweest. Ten eerste omdat die altijd hinderlijk koeren en ten tweede omdat er van een dode kraai toch iets onheilspellends uit gaat. Kraaien associëren we toch meer met de dood. Het lijken…
-
De dodelijke Oleander
Regelmatig zijn er terugroepacties van producten waar achteraf wat aan blijkt te mankeren. Er zit iets in waar we ziek van worden, er zit een schroefje los, er kan iets afbreken of in brand vliegen. Die dingen. Fabrikanten zijn beducht voor een slecht imago en dus roepen ze fluks hun inferieure troep terug. Tegen producenten die geen eigen verantwoordelijkheid nemen behoren we als consument beschermd te worden door de controleurs van de NVWA. Die club kent u nog wel van de fipronil-eieren. Daar reageerden ze toen heel alert veel te laat op. Sindsdien is heel eier-etend Nederland in elk geval vrij van bloedluizen. Ruim met gif besproeid Naar mijn indruk zijn…
-
2005: Het onkruid van Goethe
In het Goethemuseum te Weimar bevindt zich een collectie onkruid. Hij is destijds bijeengewied door Goethe, die een verzamelaar was van de aegopodium podagraria, onder tuinliefhebbers beter berucht als ‘zevenblad’.Wie op zoek is naar een nieuwe uitdaging moet eens proberen een tuin te ontdoen van dit plantje. Dan leer je ‘t wel af, dat bijna ziekelijke zoeken naar nieuwe uitdagingen. Want na drie weken kun je weer van voren af aan beginnen. De aegopodium podagraria is een sappig groen steeltje, dat bovenaan twee zijsteeltjes heeft. Op het hoofdsteeltje zitten drie blaadjes, op de beide zijsteeltjes elk twee. Geen overdadig luxe plant dus. Hij moet het dan ook vooral hebben van…
-
2004: Felle concurrentie op de volkstuin
Op de volkstuin brachten wij de zomers van mijn kindertijd door. Dat spaarde weer een vakantiereis uit en we genoten evengoed. Wij sliepen in het door mijn vader zelf gebouwde huisje, aten door mijn vader zelf geteelde groenten en ik speelde met het door mijn vader zelf geconstrueerde karretje. Als klein jongetje bofte ik toch maar. Op mijn beste vriendje na had niemand een karretje.De ruggengraat van het voertuig bestond uit een dikke balk. Daaraan zaten twee dwarsbalken waaronder de wielen waren gemonteerd. Deze wielen waren de enige restanten van de kinderwagen waarin ik zelf nog had gelegen. Op de balken was een primitief platform gespijkerd waarop ik kon zitten…
Previous
Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this