De Amsterdamse gemeenteraad koos voor Femke Halsema als nieuwe burgemeester. Ik had goed gegokt vorig jaar (hoewel op een ongelukkig moment, achteraf bezien). Het is een juiste keuze, de meest voor de hand liggende. Daar denkt niet iedereen zo over, getuige de vele mensen die op sociale media aankondigen ‘de stad nu maar te gaan verlaten’. Ik zal deze opwellingen maar wijten aan de golf van polarisatie die het politieke spectrum de laatste tijd teistert. Amsterdam is, zeker na de laatste verkiezingen, nu eenmaal een overwegend linkse stad en dan is het niet realistisch om te verwachten dat de gemeenteraad kiest voor een rechtse kandidaat.

Mijn zoontje van vier beweegt zich nog onbevangen door de wereld. Vrijelijk praat hij met allerlei mensen, ook vreemden. Ik geniet daarvan.
Ik besef dat de dag niet ver meer is dat ik hem zal moeten waarschuwen. Ik moet hem vertellen dat niet iederéén zo lief en aardig is. Soms zelfs vals, kwaadaardig en haatdragend. Dat wordt nog lastig uit te leggen.

Rabbijn Jacobs twitterde deze week: “Twee mannen vonden het gisteravond nodig om op intimiderende wijze meermaals voorbij te rijden (op de Zuidas) en mij en mijn gezin uit te schelden voor KankerJoden en F alle joden. Graag kom ik met hen in contact. Wie helpt mij zoeken? Nummerbord van hun auto was 16-JT-BZ.”

Het aantal wijsneuzen en gelijkhebbers is sinds pakweg de jaren 70 spectaculair gestegen. Ongetwijfeld komt dit door het hogere opleidingsniveau van de jongere generaties. Dat is goed, maar het heeft ook zijn keerzijden. Was vroeger Marcel van Dam de enige nationaal bekende betweter, tegenwoordig staat Twitter vol met quasi-intellectuele snotneuzen.

Regelmatig zijn er terugroepacties van producten waar achteraf wat aan blijkt te mankeren. Er zit iets in waar we ziek van worden, er zit een schroefje los, er kan iets afbreken of in brand vliegen. Die dingen. Fabrikanten zijn beducht voor een slecht imago en dus roepen ze fluks hun inferieure troep terug.

Ik had de man van de bushalte geplukt. Bushalte Sacharov. Hij was daar onvrijwillig en languit gaan liggen en dat had ik vanuit mijn auto gezien. Ik was uitgestapt en had hem eerst maar eens op het bushaltebankje gehesen.
Ik had iets dergelijks eerder bij de hand gehad, maar toen was de onmachtige man dronken. Deze niet. Hooguit oud en zwak.
Vanaf het bushaltebankje zat hij nu wat beduusd te grijnzen van ‘kijk mij nu weer eens gek doen’.

Ik ging met Zijne Kleine Koninklijke Hoogheid (ZKKH) naar het Amstelpark. Hij reed op zijn step een eind voor mij uit. Het was aardig weer en wij hadden eens flink zin om in de speeltuin te gaan spelen. En chocolademelk te drinken. En ijs te gaan eten.

Er liep een man door onze straat. Hij droeg een grijze trenchcoat en een arbeiderspet. Kordaat stapte hij op mijn voordeur af en belde aan. Ik dacht eerst dat hij van de hondenbelasting was, maar hij lichtte even de pet en maakte zich bekend als controleur van de AP, de Autoriteit Persoonsgegevens.
Hij informeerde of ik de man was achter ‘dat weblog’.
“Ja, nou ja, een klein weblogje maar, heel bescheiden en…”
“Slaat u daarmee gegevens op van bezoekers? Want dan moet u in het kader van de nieuwe Algemene Verordening Gegevensbescherming een privacyverklaring hebben en een cookiekeuzemogelijkheid.”

In de achterkamertjes van dit weblog vonden de afgelopen periode allerlei activiteiten plaats. Nu gebeurt daar altijd wel wat, maar dit keer was het allemaal extra spannend. Vandaar dit bulletin.

De uitspraak van voormalig koningin Beatrix dat ‘de leugen regeert’ (1999) kunnen we na vorige week eindelijk letterlijk nemen. Destijds doelde de majesteit op de kwaliteit van de Nederlandse pers, maar inmiddels is hij van toepassing op het kabinet. Na de onverkwikkelijke lieg- en draaipartijen rond de dividendbelasting is de kloof tussen politiek en burger nog nooit zo groot geweest. Met dank aan VVD(!)-ministers Rutte en Wiebes.
De vraag rijst nu: waarover worden wij nog meer voorgelogen? Welke zaken blijven er nog meer uit het zicht? Wat wordt er nog meer bekonkeld tussen regering en multinationals? Hebben wij nog wel de democratie waarover wij op school leerden?