-
Harde klappen in het zwembad
Elke maandagmiddag bevind ik mij in het zwembad. Niet om te zwemmen, maar om mijn zoon (8, ZKKH) te begeleiden. Hij heeft A en B en gaat nu voor C. Ik mag sinds corona nog maar eens in de zes weken op de tribune zitten om te kijken hoe het gaat. Noodgedwongen breng ik daarom in de andere weken drie kwartier in de sombere cafetaria van het zwembad door. Ik nuttig daar een kop thee en een uitgedroogde gevulde koek. Ik dood de tijd met lezen en met het zoeken naar de oorsprong van het woord ‘cafetaria’. Want waarom was het geen ‘cafetarium’ en klonk het zo meervoud? Ik leerde…
-
Een dode kraai
Mijn zoon (ZKKH, 8), kwam mij melden dat er een dode duif in de tuin lag. Hoe zou dat nou komen? Er liggen nooit dode duiven in de tuin. Ik liep met hem mee. Inderdaad, er lag iets onbeweeglijks op het terras. Geen duif. Bij nadere bestudering leek het mij een kraai. Maar evenzogoed dood. Ik wees hem op het verschil tussen een dode kraai en een dode duif. Ik had liever gehad dat het een duif was geweest. Ten eerste omdat die altijd hinderlijk koeren en ten tweede omdat er van een dode kraai toch iets onheilspellends uit gaat. Kraaien associëren we toch meer met de dood. Het lijken…
-
Betrapt in het winkelcentrum
Het Gelderlandplein is een tamelijk luxe overdekt winkelcentrum in Amsterdam-Buitenveldert. Zeg maar vooral voor de toch tamelijk gegoede stand die in die wijk woont. We waagden vorige week een stap buiten onze sociale bubbel en gingen erheen. De vrouw en de zoon wilden wol kopen in de wolwinkel daar. Zij hebben zich toegelegd op het leren breien.Er mochten maar maximaal twee klanten binnen, dus ik drentelde wat rond voor de winkel. Af en toe liep ik naar binnen om de gezinsleden eraan te herinneren dat mijn geduld niet oneindig was. Betrapt! Voor de deur stond in de loopstraat (tja, hoe noem je zoiets als hij overdekt is…) een kunstwerk, een…
-
De man die door zijn paard zakte
Mijn vrouw gaf aan dat ze wel weer eens naar het toneel wilde. Niet nu, maar wel weer eens. Dat is in deze tijd misschien wel het hoogst haalbare: wel weer eens. Ik heb goede herinneringen aan het toneel. Vooral ook aan de keren dat het fout ging. Zo ben ik wel. Hoort erbij. Gesubsidieerd leedvermaak.Ik trof het meteen de allereerste keer dat ik naar het theater ging. Sancties Ik zat nog op de Mulo, een iets moeilijker voorloper van de Mavo, die op zijn beurt weer een iets moeilijker voorloper was van het VMBO-T (als ik het allemaal goed heb gevolgd). Whatever. Wij gingen naar een schoolvoorstelling in theater…
-
Zelfbeheersing
Het oudejaar loopt weer ten einde. Het vaste cliché voor 31 december. Het juiste moment voor een moralistisch stukje. Mensen hoor je zeggen dat ze blij zijn dat 2021 voorbij is. Zal 2022 dan plotseling beter zijn?Mensen willen hoop op verbetering, een ‘stip op de horizon’. Alsof die stip niet net zo goed een beer op de weg kan blijken te zijn. Of een barrière. Maar dat heeft iedereen zelf in de hand uiteindelijk. Ik zeg u, de grootste barrière is het gebrek aan zelfbeheersing dat een deel van de populatie aan de dag legt. Ze moeten zo nodig in volle treinen naar Antwerpen en Aken gaan zitten. Om daar…
-
Dat escaleerde behoorlijk snel!
Ik had nooit gedacht dat je zo snel in het ziekenhuis kon belanden. Gewoon, in het algemeen, niet eens alleen bij corona. Bij de meeste niet-geplande gevallen slaap je plotseling niet meer in je eigen bedje, maar tussen rochelende medeburgers en piepende monitoren. Het overkwam -zoals u inmiddels vermoedt- mijzelf. Ik was vorige maand bij de kaakchirurg. De week daarna kreeg ik koorts. Ik begon te hoesten. Nog een week later begon ik wat onvast te lopen. Voor de zekerheid stuurde mijn huisarts mij naar de polikliniek voor een TIA-onderzoek, want ik sta niet bekend als dronkenlap. Vonkjes in mijn hersenen Diezelfde avond zag de neuroloog op de MRI-beelden allerlei…
Previous
Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this