-
Een onbeschofte hond
Die hele affaire rond het grensoverschrijdend gedrag (GOG) van Matthijs van Nieuwkerk riep herinneringen op aan mijn ervaringen met Rudi Carrell. “Rudi wie?” zullen de jongere generaties vragen. Inderdaad, en zo zal het met Matthijs van Nieuwkerk ook gaan als hij in de toekomst nog eens ter sprake komt. Mocht komen. Want de wereld draait door en blijft niet hangen bij mensen en dingen die voorbij gaan. Goed. Rudi Carrell dus, jongens en meisjes. Rudi was een entertainer die vroeger op zaterdagavonden het Nederlandse spruitjesvolk vermaakte met televisieshows. Daarin deed hij lollig, zong hij liedjes en liet hij diverse artiesten aan bod komen. Zowel Nederlandse als buitenlandse, het mocht wat…
-
Harde klappen in het zwembad
Elke maandagmiddag bevind ik mij in het zwembad. Niet om te zwemmen, maar om mijn zoon (8, ZKKH) te begeleiden. Hij heeft A en B en gaat nu voor C. Ik mag sinds corona nog maar eens in de zes weken op de tribune zitten om te kijken hoe het gaat. Noodgedwongen breng ik daarom in de andere weken drie kwartier in de sombere cafetaria van het zwembad door. Ik nuttig daar een kop thee en een uitgedroogde gevulde koek. Ik dood de tijd met lezen en met het zoeken naar de oorsprong van het woord ‘cafetaria’. Want waarom was het geen ‘cafetarium’ en klonk het zo meervoud? Ik leerde…
-
Een dode kraai
Mijn zoon (ZKKH, 8), kwam mij melden dat er een dode duif in de tuin lag. Hoe zou dat nou komen? Er liggen nooit dode duiven in de tuin. Ik liep met hem mee. Inderdaad, er lag iets onbeweeglijks op het terras. Geen duif. Bij nadere bestudering leek het mij een kraai. Maar evenzogoed dood. Ik wees hem op het verschil tussen een dode kraai en een dode duif. Ik had liever gehad dat het een duif was geweest. Ten eerste omdat die altijd hinderlijk koeren en ten tweede omdat er van een dode kraai toch iets onheilspellends uit gaat. Kraaien associëren we toch meer met de dood. Het lijken…
-
Betrapt in het winkelcentrum
Het Gelderlandplein is een tamelijk luxe overdekt winkelcentrum in Amsterdam-Buitenveldert. Zeg maar vooral voor de toch tamelijk gegoede stand die in die wijk woont. We waagden vorige week een stap buiten onze sociale bubbel en gingen erheen. De vrouw en de zoon wilden wol kopen in de wolwinkel daar. Zij hebben zich toegelegd op het leren breien.Er mochten maar maximaal twee klanten binnen, dus ik drentelde wat rond voor de winkel. Af en toe liep ik naar binnen om de gezinsleden eraan te herinneren dat mijn geduld niet oneindig was. Betrapt! Voor de deur stond in de loopstraat (tja, hoe noem je zoiets als hij overdekt is…) een kunstwerk, een…
-
De man die door zijn paard zakte
Mijn vrouw gaf aan dat ze wel weer eens naar het toneel wilde. Niet nu, maar wel weer eens. Dat is in deze tijd misschien wel het hoogst haalbare: wel weer eens. Ik heb goede herinneringen aan het toneel. Vooral ook aan de keren dat het fout ging. Zo ben ik wel. Hoort erbij. Gesubsidieerd leedvermaak.Ik trof het meteen de allereerste keer dat ik naar het theater ging. Sancties Ik zat nog op de Mulo, een iets moeilijker voorloper van de Mavo, die op zijn beurt weer een iets moeilijker voorloper was van het VMBO-T (als ik het allemaal goed heb gevolgd). Whatever. Wij gingen naar een schoolvoorstelling in theater…
-
Zelfbeheersing
Het oudejaar loopt weer ten einde. Het vaste cliché voor 31 december. Het juiste moment voor een moralistisch stukje. Mensen hoor je zeggen dat ze blij zijn dat 2021 voorbij is. Zal 2022 dan plotseling beter zijn?Mensen willen hoop op verbetering, een ‘stip op de horizon’. Alsof die stip niet net zo goed een beer op de weg kan blijken te zijn. Of een barrière. Maar dat heeft iedereen zelf in de hand uiteindelijk. Ik zeg u, de grootste barrière is het gebrek aan zelfbeheersing dat een deel van de populatie aan de dag legt. Ze moeten zo nodig in volle treinen naar Antwerpen en Aken gaan zitten. Om daar…