-
Betrapt in het winkelcentrum
Het Gelderlandplein is een tamelijk luxe overdekt winkelcentrum in Amsterdam-Buitenveldert. Zeg maar vooral voor de toch tamelijk gegoede stand die in die wijk woont. We waagden vorige week een stap buiten onze sociale bubbel en gingen erheen. De vrouw en de zoon wilden wol kopen in de wolwinkel daar. Zij hebben zich toegelegd op het leren breien.Er mochten maar maximaal twee klanten binnen, dus ik drentelde wat rond voor de winkel. Af en toe liep ik naar binnen om de gezinsleden eraan te herinneren dat mijn geduld niet oneindig was. Betrapt! Voor de deur stond in de loopstraat (tja, hoe noem je zoiets als hij overdekt is…) een kunstwerk, een…
-
De man die door zijn paard zakte
Mijn vrouw gaf aan dat ze wel weer eens naar het toneel wilde. Niet nu, maar wel weer eens. Dat is in deze tijd misschien wel het hoogst haalbare: wel weer eens. Ik heb goede herinneringen aan het toneel. Vooral ook aan de keren dat het fout ging. Zo ben ik wel. Hoort erbij. Gesubsidieerd leedvermaak.Ik trof het meteen de allereerste keer dat ik naar het theater ging. Sancties Ik zat nog op de Mulo, een iets moeilijker voorloper van de Mavo, die op zijn beurt weer een iets moeilijker voorloper was van het VMBO-T (als ik het allemaal goed heb gevolgd). Whatever. Wij gingen naar een schoolvoorstelling in theater…
-
Zelfbeheersing
Het oudejaar loopt weer ten einde. Het vaste cliché voor 31 december. Het juiste moment voor een moralistisch stukje. Mensen hoor je zeggen dat ze blij zijn dat 2021 voorbij is. Zal 2022 dan plotseling beter zijn?Mensen willen hoop op verbetering, een ‘stip op de horizon’. Alsof die stip niet net zo goed een beer op de weg kan blijken te zijn. Of een barrière. Maar dat heeft iedereen zelf in de hand uiteindelijk. Ik zeg u, de grootste barrière is het gebrek aan zelfbeheersing dat een deel van de populatie aan de dag legt. Ze moeten zo nodig in volle treinen naar Antwerpen en Aken gaan zitten. Om daar…
-
Dat escaleerde behoorlijk snel!
Ik had nooit gedacht dat je zo snel in het ziekenhuis kon belanden. Gewoon, in het algemeen, niet eens alleen bij corona. Bij de meeste niet-geplande gevallen slaap je plotseling niet meer in je eigen bedje, maar tussen rochelende medeburgers en piepende monitoren. Het overkwam -zoals u inmiddels vermoedt- mijzelf. Ik was vorige maand bij de kaakchirurg. De week daarna kreeg ik koorts. Ik begon te hoesten. Nog een week later begon ik wat onvast te lopen. Voor de zekerheid stuurde mijn huisarts mij naar de polikliniek voor een TIA-onderzoek, want ik sta niet bekend als dronkenlap. Vonkjes in mijn hersenen Diezelfde avond zag de neuroloog op de MRI-beelden allerlei…
-
Mijn moment met Van Thijn
Op 19 december overleed oud-burgemeester Ed van Thijn. De media stonden meteen bol van de necrologieën. Terecht, hij was een geweldig politicus, een drijvende kracht in de PvdA, een goede burgemeester. Daar valt allemaal weinig aan toe te voegen. Behalve mijn eigen persoonlijke moment met burgemeester Van Thijn.Dat moment moest ik weer zien op te duikelen uit mijn archief. Ik zie nog precies de plaats voor me waar ik het had staan. Alleen, dat was vóór de verhuizing. Daarna is het verdwenen in de krochten van mijn veel grotere nieuwe huis, naar de vliering, achter de knieschotten, in een verhuisdoos, geen idee.Ik zal de herinnering vooralsnog uit mijn geheugen moeten…
-
Van kaakchirurg tot telefoonterreur
Mijn tandarts vond het noodzakelijk dat de twee achterste kiezen bovenin nu eindelijk eens verwijderd zouden worden. Ze waren bezig op te lossen in de kaak, zoals het beeldend werd beschreven. En hoewel je zou verwachten dat het dan vanzelf goed komt, wilde zij ze toch trekken. Nou ja, doe dan maar, weg met die ouwe zooi. Maar dat ging zomaar niet. Er was bij mij een risico dat er bij het trekken een open verbinding met de bijholte erboven zou ontstaan. Dit leidt tot ongewenste effecten waarschijnlijk. Welke is mij niet precies duidelijk. Ik moest naar de kaakchirurg. Die zou de klus voortvarend klaren. Naar het Oostfront Nu ben…